Wat weer een feest vandaag. De vlag ging uit. Gelukkig vlaggen wij niet als enige in de straat. Vanmorgen om 9 uur was ik op weg naar de Jumbo om oranje tompoucen te halen. En winterwortels voor de oranje hutspot die we traditioneel in ons gezin eten op Koningsdag, vroeger Koninginnedag. Ik kon de Herestraat bijna niet meer in: de hele stoep was al in beslag genomen door de vrijmarkt. Op de terugweg liep ik iemand achterop met een bolderkar vol houten tuinstoeltjes. “Had je die bolderkar nou al mee vanmorgen? Of heb je die nu ook op de vrijmarkt gekocht?” vroeg ik. “Nee, die kar had ik al, maar hij is wel te koop!”
Ik had geen belangstelling.

Om half elf zongen we het Wilhelmus op het plein, we zagen de wolk oranjeballonnen de lucht ingaan en vervolgens liepen we al teutend met Jan en Alleman over de vrijmarkt. We hebben welgeteld 1 straatmuzikant gezien, een meisje met een blokfluit. “Wat ga je spelen?” vroeg ik. Ze vertelde dat ze al een tijdje piano speelde, maar die kon vandaag niet mee. “En het blokfluiten ben ik eigenlijk al verleerd. Het gaat dus niet zo goed…” constateerde ze wat triest. Ik vond haar dapper, het spelen ging nog best goed. Ik deed een euro in haar bakje en wenste haar succes.
Bij ex-buurkinderen Leonie en Jasper kocht ik twee kaarshoudertjes en grabbelde voor 20 eurocent een meisjes-cadeautje in rose pakpapier. Haar ouders hadden een prachtig plekje bemachtigd tegenover de Hema. Daar waren ze om 06.30 u al …..wat fijn dat wij dat niet meer hoeven!
Op de terugweg liepen we langs een huis aan de Nieuweweg. Op de oprit stonden 4 houten tuinstoeltjes te koop. Daarnaast stond een bolderkar. Ook te koop.

Toen was er koffie. Met oranje tompoucen. Eén schoonzoon wilde daar een vorkje bij.
Een vorkje.
Bij tompoucen.
Een echte Waninge eet zijn tompouce met de handen, in twee delen naast elkaar, dus hoon was zijn deel.
En natuurlijk volgden wij de koninklijke familie op tv, rijkelijk voorzien van commentaar van dochters en schoonzonen.
Kan me niks schelen. Ik heb genoten!