Gisteravond hadden we geen cantorij repetitie. Onze cantrix had namelijk vakantie, dus wij ook. Bij onze tenoren zit één mevrouw met wie ik dan zo’n avond afspreek om te zingen voor de lol.

We zoeken allebei wat muziek uit die we graag willen zingen en we beginnen gewoon. Gisteravond studeerden we een ingewikkelde canon in en namen onszelf op met mijn telefoon. Vervolgens speelden we dat weer af en zongen we meerstemmig door onszelf heen.
Deze keer zongen we ook “All-in the april evening”>>>, een engelse hymne. Die speel ik dan af op mijn tablet, gezongen door een prachtig engels koor en wij zingen dan de altpartij mee.

Dit ‘zingen voor de lol’ dient geen enkel doel. We gaan hier niet mee optreden, we doen het puur omdat we allebei van meerstemmig zingen houden. Gedurende de tijd van de cantorij-repetitie ben ik bij haar (2 uur)  maar als we daar één uur van zingen gaat het mooi. We kunnen namelijk ook heel goed samen kletsen en daar is op de cantorij weinig gelegenheid voor.

Deze mevrouw is de 70 al gepasseerd, maar is vorig jaar nog met drumlessen begonnen. In haar kamer staat pontificaal een drumstel en hoe goed ze daar al op kan spelen heeft ze me gisteravond laten horen.
Op mijn verzoek sloten we de avond af met “Vaya con dios’ van Les Paul en Mary Ford >>>.
Dat begeleidde ik op gitaar en we zongen tweestemmig. “Dit kan ik ook wel meedrummen” bedacht ze en zodoende deden we het nog een keer met gitaar én drum.

Met de kop helemaal vol muziek fietste ik met de gitaar op de rug weer naar huis. Wát een leuke avond. Kom ik even helemaal van bij.
Thuis wachtte Gerard én een dochter. En een glas port. Konden we nog mooi even een spelletje Machiavelli doen. Topdag. Zelfs zonder cantorij.