Op 25 februari >>> vertelde ik over ‘Vrieswijk genen’.
En hun afkeer van lichamelijke beweging. Als iemand vroeger bij ons thuis aan tafel had gezegd dat ik in 2015 de Avondvierdaagse zou gaan wandelen, dan was de reactie vast geweest: “Tuurlijk. En ze leefden nog lang en gelukkig.”

Maar het was geen sprookje. Vanavond deed ik voor het eerst van mijn leven mee aan de Avondvierdaagse. 5 kilometer heb ik gewandeld. Samen met een voor mij wildvreemde meneer, in gedachten noemde ik hem Klaas.
Het evenement werd voor de eerste keer georganiseerd in Roden. Een mooi initiatief vond ik, dus vanavond stond ik in een bomvolle kantine van de sporthal in de verkeerde rij op mijn inschrijving te wachten. Als een van de laatsten wandelde ik het bos in, waar ik al snel Klaas achterop liep.
We arriveerden samen bij het fruitstalletje, gesponsord door meneer Jansma , namen allebei een mandarijn en vonden ons eerste gezamenlijke onderwerp: de streektaal.

Na een tijdje renden twee jongetjes ons achterop: “Bent u van de leiding?” We straalden kennelijk gezag uit….
Maar nee, hoezo? “Wij weten niet waar we langs moeten”. Onbegrijpelijk. Grote slierten mensen gingen ons voor op het bospad en zij wisten de weg niet.

We stuurden hen achter de anderen aan en wezen hen op de pijlen die onderweg de richting aangaven. “Welke pijlen? O die! Dat is handig!” Weg waren ze. Kinderen hebben trouwens ook geen last van grote modderpoelen midden op het pad. Waar wij ons omzichtig door het struikgewas wurmden, glibberden sommigen er dwars doorheen. Die moeders zullen zich er vanavond wel mee redden. Op dat soort momenten ben ik altijd blij dat mijn moederrol op dat punt uitgespeeld is.

Onderweg kwamen we soms bekenden tegen, maar Klaas en ik bleven elkaar gezelschap houden. Hij was lid van de Historische vereniging in Roden. Gespreksonderwerpen genoeg dus, de tijd vloog om. Het was een prachtige wandeling.
De medaille zal er niet komen, want vrijdagavond ben ik niet in de gelegenheid om te wandelen. Maar woensdag en donderdag ben ik van de partij. Ondanks de onwillige genen. En het potje met vet? Niet gehoord….niet één couplet!