Gisteren lag dan eindelijk de langverwachte brief van het UMCG in de bus: woensdag 8 juli moet Gerard zich melden op het spreekuur van de hematoloog aan de Fonteinstraat.
Het gaat hierbij om het intakegesprek voor de start van de stamcelprocedure, het begin is er dus.
Vorige week vrijdag heeft hij het laatste deel van kuur 4 ondergaan, afgelopen week was dus weer een ‘rustweek’. Dat zijn over het algemeen niet de gemakkelijkste weken.
Deze keer heeft hij last van zijn benen, die overdag pijnlijk zijn maar hem vooral ’s nachts plagen. Dat gaat ten koste van zijn nachtrust en dat komt het algemeen gevoel van welbevinden weer niet ten goede.
Het leven gaat verder zoveel mogelijk zijn gewone gang. Het werk geeft afleiding, in deze periode zijn er wat seizoen-afsluitende feestjes en ook de verjaardag van gisteren hebben we, zij het in zeer afgeslankte vorm, gisteravond met twee dochters én aanhang kunnen vieren. We hieven het glas rond de vuurkorf (voor het eerst dit jaar!) en hebben met de groep nog even geskyped met onze dochter in Engeland: was ze er toch even een beetje bij, met dank aan de moderne communicatiemogelijkheden.
De omgeving leeft erg met ons mee. Afgelopen weekend bracht iemand een klein zelfgebakken appeltaartje voor bij de koffie en van de week kregen we van een bevriend stel uit Roden zelfs een cadeau-pakket in een mooie doos met kadootjes, pakjes en ‘lekkere&nuttige’ levensmiddelen die het leven zeer veraangenamen.
Wat een verrassing! Samen pakten we de doos uit en stalden alles uit op het aanrecht: het was een combi van een verjaardag, sinterklaasavond en het uitpakken van een kerstpakket. Wij voelden ons erg verwend. De komende weken hebben we genoeg te lezen, te puzzelen, te eten en te drinken! Dat de maakster van het pakket ons goed kent bleek uit het feit dat er een zelf-geborduurd onderzettertje in het pakket zat én een zelfde onderzettertje waar ik zelf iets in kan borduren. En dat ik graag een glaasje rode port drink is natuurlijk niet echt een geheim. Proost!
Geef een reactie