Nog één keer kom ik terug op onze korte vakantie bij Hardenberg en dan hou ik er over op.
Er lag in dat Bed&Breakfast een gastenboek, met bijdragen van gasten vanaf 2006. Smullen vind ik dat. Het hele boek heb ik doorgelezen. De stilte, waar ik het over had op 20 juli >>> was iets wat gasten vaak noemden. Sommigen genoten er van, maar ik las ook dat mensen, met name uit de Randstad er helemaal gek van werden: die konden er helemaal niet tegen!
Wij wel hoor. Maar er gebeurde daar dan ook werkelijk niets. Het huis lag aan een soort ringweg helemaal tegen de oostgrens van het land. Je had dus alleen verkeer van de mensen die daar woonden.
4 huizen.
Als het “Bed&Breakfast” nieuwe gasten kreeg, dan was dat een gebeurtenis.
Er was geen verkeer, geen kinderen in de buurt, alleen vogels. En kippen. Die ons altijd begroetten met een zacht kippengeluidje in de trant van ‘oooooh…’ Ze scharrelden daar mooi in hun hokje en begonnen te ‘teuten’ als we bij het hek kwamen staan. Verder waren er poezen. En onze buren waren vier koeien.
Sommige families uit het gastenboek kwamen elk jaar terug in augustus, die bezochten dan de LEGO-beurs in Hardenberg.
Er waren mensen geweest die ‘aan hun relatie’ hadden gewerkt.
En ‘snelle jongens met een maatpak en een laptop’ die op de beurs hadden gestaan. 
Je zou zo een streekroman kunnen schrijven met als titel: Verhalen van onder “de Oude Linde’.
Op één van onze fietstochten kwamen we een vermakelijke combinatie van borden tegen:
Toen we thuis kwamen en achter in de tuin op ons eigen terras zaten te genieten geurde de bloeiende kamperfoelie heerlijk. Een paar takjes heb ik afgeknipt en naar binnen gehaald.
Samen met wat hortensia’s stonden ze te geuren in onze kamer.
Daar kan geen luchtverfrisser tegenop.
Geef een reactie