Maandagavond vertelde Gerrit (van het journaal-weer) dat het dinsdag bewolkt maar droog zou zijn.
Met een blind vertrouwen op Gerrit stapte ik gistermorgen op de fiets zonder eerst buienradar te raadplegen.
Vóór de stoplichten buiten Roden miezerde het al. Getver. ‘Fiene motreegn’.
Het was mijn eer te na om terug te fietsen en de auto op te halen.
In mijn fietstas zit altijd een plastic regen poncho ( € 0,50 bij de Wibra) die trok ik aan.
Die dingen hebben één maat en zijn dus heel groot. Die van mij was rose.
Ik denk dat het er uitzag als een roze wapperende suikerspin op twee wielen en ik werd dan ook belangstellend nagekeken door poezen, honden & baasjes en koeien.
Bij de stoplichten voor Peize kwam een meneer vanaf de andere kant de weg oversteken. Die reed dus door rood en ik glimlachte wat samenzweerderig naar hem. Wat mij een knipoog en een schuldbewuste, maar stralende glimlach opleverde. Dat gaf alvast weer kleur aan de dag!
In Groningen brak de lucht weer open en eenmaal op het werk aangekomen was ik al weer bijna drooggewapperd. De poncho hing ik over mijn fiets te drogen en om 07.45 uur zette ik mijn computer aan.
1 september.
Het mooie weer is op.
Mijn manager is er weer na een maand afwezigheid.
Nu is de vakantie echt voorbij: aan den arbeid!
Naschrift: vanmorgen was ik weer op de fiets. Een prachtige morgen met een fantastische zonsopgang. Toen ik langs het Hoornse meer fietste zong Paul McCartney in mijn oor: “Here comes the sun”>>>. Wat een goed begin van de dag!
Geef een reactie