Gisteren was de jaarlijkse Weihnachtsmarkt in Roden.
Met Gerard wandelde ik tegen twaalf uur de markt over, het was gezellig druk.
We kwamen veel bekende gezichten tegen en we maakten even een praatje met een paar vrienden die we kennen van de Havenstappers, een groep ouders van de basisschool van onze kinderen.

Natuurlijk ging het gesprek over Gerard en over zijn herstel.
Maar wij zijn niet de enigen die kampen met een ernstige ziekte.
Vriendin J. vertelde dat bij haar borstkanker is geconstateerd. Ze moet een traject van chemo’s en bestralingen in. Ze zei: “Als iemand vorig jaar tegen mij had gezegd dat ik dit jaar in een borstkankertraject zou zitten, dan had ik gedacht dat ik dat niet aan zou kunnen. Maar je kunt veel meer aan dan je denkt.”

Vorige week sprak ik een buurtgenoot die had gehoord dat Gerard al enige tijd ziek is.
“Maar” sprak ze zichzelf tegen “in juni zagen we een partytent bij jullie in de tuin en hoorden we dat het feest was. Dan zal hij wel niet ziek zijn zeiden we tegen elkaar.”

Twee gesprekjes die me bezig hielden de afgelopen dagen. Het feestje met de partytent was in juni, Gerards verjaardag (zie 28 juni >>>). Als je ziek bent verwachten mensen kennelijk niet dat je feest viert. Dat was  de tendens in het ene gesprek. En uit het andere gesprek bleek dat je over onvermoede krachten beschikt als je getroffen wordt door een levensbedreigende ziekte.

Wij zijn van mening dat je het leven moet blijven vieren zolang het je gegeven is.
Dus wij hangen slingers op als we daar een reden voor hebben.
Wij brengen ons huis in kerstsfeer, steken kaarsen aan en verheugen ons op de kerstvakantie.

Vergeet niet om te leven.
Je kunt veel meer aan dan je denkt.