Omdat Frea en haar vriend over waren uit Engeland hebben we de afgelopen zondag een mini-familiedag gehouden. Als iedereen er is zijn we met z’n achten. Zondag schreef ik al: wij doen graag spelletjes. In de traditie van de familie Vrieswijk huurden we een paar uur een kegelbaan, dit keer in Hotel Langewold in Roden.
Met kegelen kun je natuurlijk gewoon doen wie het meeste gooit. Deden we eerst ook, meisjes tegen de jongens. Maar daarna deden we het spelletje dat we vroeger leerden van Ome Jo, de jongste broer van mijn vader. Als hij de Vrieswijk-familiedag organiseerde gingen we steevast naar de (Duitse) kroeg waar hij lid was de plaatselijke kegelclub, aten we kolossale schnitzels ‘ mit Zwiebeln’ met hausmacher Kartoffelsalat en deden we het daar geliefde ‘doodskisten-spel’.
Zeer eenvoudig, maar erg spannend. Een doodskist bestaat uit zes streepjes. Als je minder punten gooit dan je voorganger krijg jij een streepje, als je meer gooit krijgt je voorganger een streepje. Als je een keer beroerd gooit kun je dus een streepje krijgen omdat je minder gooit dan de vorige èn een streepje omdat degene die na jou komt meer gooit.
score-formulier
Het was uitermate spannend. Wij hadden de benedenverdieping voor ons zelf en dat was maar goed ook, want de familie Waninge deed haar reputatie eer aan. Lees: ze schreeuwden het regelmatig uit van opwinding, zongen zelfverzonnen liedjes over streepjes erbij en hadden uitbundig leedvermaak als er weer iemand een voltooide doodskist had.
Vriend van Carlijn heeft deze macabere wedstrijd als enige overleefd: hij was de winnaar!
Na een heerlijk etentje in het Euroborg – Wokrestaurant waagden wij ons zondagavond aan een ouderwetse Waninge sjoelcompetitie. (zie 24 januari >>>)
Papa heeft gewonnen. Net zoals vroeger. The order is restored.
Vanmiddag vertrokken ze vanaf Schiphol naar Nottingham.
En wat is het dan weer stil in huis…….
Geef een reactie