Deze dagen staan in het teken van doden herdenken en vrijheid vieren.
Ik ben geboren in 1960, 15 jaar na de Tweede Wereldoorlog.
Mijn ouders waren 12 en 13 toen de oorlog was afgelopen, mijn schoonouders 23 en 20.
De oorlog was een nare periode, maar naderhand konden zij hun leven weer oppakken.
De families waren niet zwaar getroffen door de oorlog en de ouders waren niet ‘fout’ geweest.
Afgelopen dinsdag 3 mei stond er een interview in het Dagblad van het Noorden met Jeanne Diele-Staal. Haar vader was NSB’er. Zij vertelde hoe dat voor haar was geweest.
Toen na de oorlog alle kinderen op een boerenkar werden gehesen voor een feestelijke rondrit mocht zij als enig kind niet mee. Haar juf zei: “Jij hoort nu niet meer bij Nederland.”
Dit verhaal maakte indruk op me. Het was een schrijnend verhaal. Klik op deze naam Jeanne Diele-Staal voor een PDF met het verhaal van Jeanne.
Het is niet het artikel uit het DvhN, maar ik haalde het van de website van de stichting Aandacht voor pesten. Het eindigt met een oproep om aandacht te hebben voor pest-gedrag.
Want wat kan een kind er nou aan doen dat vader koos voor de NSB?
Geef een reactie