26 juni: Drukke dag.

Gistermorgen werd de laatste hand gelegd aan onze nieuwe kapschuur: om 07.00 uur stonden er drie mannen die de zinken dakgoot kwamen aanbrengen.
Dat was wel vroeg voor een zaterdag. Maar Gerard had nu eenmaal gezegd dat hij de schuur klaar wilde hebben op zijn verjaardag. En dat was gisteren……
Hij heeft deze schuur zelf ontworpen en met behulp van vriendenhanden zelf gemaakt. 
Hij heeft er van genoten.
Om 9.00 u zat hij al met de mannen aan de koffie. Nog  een beetje afwerken, opruimen en nog wat aanvegen: klaar! Toen konden we de slingers ophangen.

Voor de rest was het een erg gezellige dag.
Zo’n dag waarop je ’s middags al  je hele voorraad gebaksbordjes  gebruikt. Gelukkig hebben we een vaatwasser….! Die zelfde bordjes komen er twee uur later gloeiend heet weer uit,  zodat je ze buiten op een tafeltje moet zetten om ze te laten afkoelen, omdat de volgende groep familieleden al weer komt koffiedrinken.
Zo’n dag waarop je alle broers en zussen weer spreekt, er 3 taarten doorgaan en waarop er veel wordt gelachen, maar in dit geval ook gehuild. Want wij konden het glas heffen op een nieuw toekomstperspectief, maar nu pakken donkere wolken zich samen boven een ander gezin. We blijven om elkaar heen staan en delen het geluk, maar ook de tegenslag.

Vandaag maar even niks, zelfs geen kerkdienst.
Koffie met restjes gebak.
Broodjes die overbleven met lekkere salades die ook niet allemaal opgingen.
Kinderen uitzwaaien, slingers opruimen, bijkomen.
Volgende week zaterdag Familiedag van de Waninge’s: wij kijken er al weer naar uit!