Sommige data blijven altijd verbonden met een gebeurtenis of een persoon.
Vandaag is de verjaardag van mijn vader, hij zou 84 geworden zijn.
Rond deze datum komen we als gezin altijd even bij elkaar. We vieren geen verjaardag, maar we denken aan hem en heffen het glas op de goede herinneringen. (zie Cornelis Clan 2015 >>>). Afgelopen zondag hadden we een gezellige bijeenkomst bij ons in de tuin.

Het gesprek komt altijd wel even op vroeger. Deze keer ging het o.a. over het doen van spelletjes. Als het vroeger slecht weer was op vakantie, leerde mijn vader mijn broer en mij altijd spelletjes die hij zelf in dienst had geleerd. Klaverjassen, ‘messie pingel’n’, zeeslag (op ruitjespapier met coördinaten) en knobbelen.
Dat van dat knobbelen was ik vergeten. Tot zaterdagavond. Toen gingen we bij familie hier in Roden en potje klaverjassen en daarna stelde neef voor om te gaan knobbelen.
“Hoe gaat dat dan, dat ken ik niet!”
Hij legde het ons uit. (zie voor de spelregels op de website van JufStuf >>>).
Toen we het gingen spelen kwamen er bij mij allerlei herinneringen naar boven.
Het uitklapbare tafeltje tussen twee stoelen in de AlpenKreuzer vouwwagen van mijn ouders. De uitgescheurde blaadjes papier uit de agenda van mijn vader.
De dobbelstenen die verschillend van kleur en grootte waren. De plastic campingbeker waarin we de dobbelstenen schudden.
Oooh jaah….. dat leerde pa ons op vakantie. Mijn broer wist het ook nog.
Al die tijd had ik het niet meer gespeeld.
Al spelend wist ik ook weer waarom het zo leuk was.

Als iemand overleden is laat hij stoffelijke dingen na. Boeken, foto’s, meubels, noem alles maar op wat je van iemand kunt erven. Maar de immateriële erfenis is vele malen belangrijker. Zaterdagavond keek mijn vader even weer over mijn schouder mee.
Hij zou misschien wel gezegd hebben: “Als je Pa vakantiemet vier man bent, ga je toch klaverjassen!”
Daarom heb ik na mijn kindertijd ook niet meer geknobbeld denk ik……

Op dit blog een foto van mijn vader in zijn element: op vakantie.
Gerard en ik, destijds nog zonder kinderen, gingen in 1985 in het Hemelvaartsweekend met mijn ouders naar het Zwarte Woud. Deze foto is op de heenweg genomen.
Je ziet hem genieten. Ook toen hebben we niet geknobbeld; we waren met z’n vieren!