Met het hoofd nog vol beelden en indrukken van Bremen zaten we gistermorgen in Op de Helte voor de vierde adventsviering.  Vier kaarsen werden aangestoken; we zingen deze weken steeds het kaarsenliedje ‘Midden in de donk’re nacht’, door juf Renny 26 jaar geleden al aangeleerd aan de nu 30-jarige Frea in groep 1. Goede herinneringen.

We hoorden een profetie uit Jesaja en een gedeelte uit het eerste hoofdstuk van Mattheus.
Er was even verwarring over wie de schriftlezing zou doen. Er was gerekend op iemand van de kindernevendienstleiding, maar dat was kennelijk niet goed  gecommuniceerd. Maar (zoals we dat in Drenthe zeggen): “Döt ok niks”, Yvonne las het onvoorbereid voor. Complimenten.
Wat de kindernevendienst wel goed had voorbereid in deze adventsperiode is het project voor de kinderen “Speuren naar tekens van hoop”. Iedere zondag gingen de kinderen op zoek naar een teken, daarbij hoorde een verrassingsdoos. De zoektocht werd gisteren vanaf de preekstoel genavigeerd. “Koud. Kouder. Ietsje warmer. Warm!” De groep kinderen zwierf door de kerk, maar vond dankzij ‘Walter-maps’ onder enthousiast geroep de doos.

In deze viering stond ‘de naamgeving’ centraal. We kregen de gelegenheid om ons voor te stellen aan de mensen die bij ons de buurt zaten. In de overdenking hoorden we over de naam van Jezus, die genoemd is naar Joshua, de man die volk Israël over de rivier de Jordaan in Kanaän bracht. Onze nieuwe voorganger Walter Meijles preekt niet, hij vertelt.
Het zet de verhalen in de tijd. Zo hoorden we gisteren dat de profetie uit Jesaja bedoeld was voor koning Achaz, die een zoon zou krijgen: Hizkia. Mattheus heeft die profetie gebruikt om het grote belang van Jezus in de geschiedenis aan te geven. Daarom begint hij ook met het geslachtsregister van Jezus, dat begint met Abraham.

Onze nieuwe predikant brengt heel voorzichtig wat nieuwigheden mee in de vieringen.
We luisterden bijvoorbeeld naar een lied van Sela.
Aan het begin van de dienst zongen we Psalm 24. Tijdens de collecte luisterden we naar een nieuwe versie van diezelfde psalm. Met mijn eigen liedboek ernaast volgde ik de tekst; andere begeleiding, andere woorden, zelfde inhoud.
Na de schriflezing zagen we een stukje uit een Amerikaanse film waarin Maria de boodschap van de engel ontvangt.

Toen de kinderen terugkwamen van de kindernevendienst hadden ze een kribbetje gemaakt met een baby erin. De voorganger vroeg waar ze het over gehad hadden.
“Maria was in verwachting en Jozef en Maria waren niet getrouwd…” vertelde Sven wat bedremmeld. Dat veroorzaakte gelach in de gemeente, waarop de dominee dat even uitlegde: “Ja, de mensen moeten lachen, Sven. Want niet getrouwd en toch een baby, dat doet ze denken aan vroeger!”
Kinderen begrijpen soms niks van grote mensen.
Heel begrijpelijk.

Gistermorgen hoorden we hoe iemand helemaal verwonderd was over het wonder van de groei van een baby in de moederschoot.
De wereld is vol wonderen.
Als je het maar wilt zien.