En weer kon ik niet naar de viering op zondagmorgen.
Gerard en ik hadden dit weekend allebei last van een buikgriepvirus en (om de woorden van vorige week aan te halen) dan wil je ons er niet bij hebben.
We hadden al een heel rustig weekend in onze agenda staan, maar nu werd het wel heel rustig; zelfs geen kerkdienst.

Om 10.00 uur zette ik de computer aan en logde in voor het beluisteren van de viering.
Het ging gistermorgen over ‘de Bruiloft te Kana’, een vaste lezing op deze zondag.
In 2015 schreef ik daar ook al over (zie 18 januari >>>). Een heel andere dienst dan nu trouwens.
Toen de kinderen naar de kindernevendienst gingen werd er aandacht besteed aan trouwen. De dominee vertelde dat hij ook getrouwd was en dat er toen een taart was.
Op dat soort momenten is het jammer dat je er niet bij bent. Ten eerste valt het geluid dan af en toe weg omdat de voorganger niet stil staat en ten tweede zie je niet wat er gebeurt.
Ik begreep dat er twee babytjes in die taart zaten (vooruitziende blik) waarvan er één op de grond was gevallen…?!?
In onze gemeente waren er deze week drie echtparen 50 of 60 jaar getrouwd.
Eén paar, Jacob en Willy Slagter zat in de kerk (J&W:Gefeliciteerd!); hen werd gevraagd naar het feest van nu en van toen.

In de overdenking werden we meegenomen in het verhaal over de bruiloft in Kana, zo’n 2000 jaar geleden. We kregen uitleg over de betekenis van het verhaal, over de term
‘en het geschiede’,  over de diepere betekenis van ‘de derde dag’ waarop de wijn op was en over de rol van Maria, de moeder van Jezus. Wij hadden ook een rol, die van bruiloftsgasten. Wij zijn uitgenodigd op het feest van het koninkrijk van God om er voor te zorgen dat liefde gebeurt, dat trouw gebeurt, dat we onze gaven ten dienste stellen aan dat feest.

Wat me raakte was dat er werd gebeden voor mensen die elkaar zijn kwijt geraakt in hun huwelijk, hun vriendschap. Want de wijn is ook wel eens op, dan valt het feest in het water. Op dat soort momenten moeten we als gemeente ook om mensen heen staan.
We hebben niet allemaal evenveel geluk als Pieter & Margriet en Jacob & Willy.

Qua muziek & zang heb ik de viering wel gemist.
Erwin Wiersinga op het orgel en mooie liederen.
Volgende week zingen we met de Catharinacantorij in de vesper om 19.00 uur, dan ben ik er weer bij. IJs en weder en virussen dienende.