In deze weken is het Britse kostuumdrama ‘Victoria’ te bewonderen op NPO 2.
Daar doe ik Gerard geen plezier mee, dus die neem ik op en kijk ik op avonden dat Gerard er niet is. Veel van die avonden had ik nog niet gehad, er stonden nog 5 onbekeken afleveringen op de band en toen werd ik ziek. Elluk nadeel hep se foordeel.

Met een kopje thee en een kruik wijdde ik mij aan Victoria. Het heeft wel wat van Downton Abbey, maar het speelt eerder en dit is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Heel losjes gebaseerd, als ik de Britse kritieken mag geloven. (Voor wie het Engels machtig is: ik vond een artikel met de titel “6 things a historian has claimed are inaccurate about ITV’s new drama Victoria”. zie >>>).

Ik liet me meenemen naar het Engeland van  omstreeks 1840. Voordat ik ging kijken had ik me al verdiept in de geschiedenis van Victoria en had ik ook al gelezen wat de Britse pers er van vond.
Het is een prachtige serie, vind ik; maar ik hou ook heel erg van dit genre.
De mooie jurken, de hoeden, sieraden, tiara’s , de beelden van Windsor Castle en Buckingham Palace: als fan van ‘de franje van Oranje’ haal ik m’n hart er aan op.

Als  je vaak naar Engelse series kijkt kom je af en toe acteurs tegen die in een andere serie een heel ander karakter spelen. Woensdagavond bijvoorbeeld keek ik naar de detective Endeavour; in een warenhuis werkte een soort Mr. Humphreys (nichterige homo uit Are you being served) die voortreffelijk werd neergezet door de acteur die in Victoria de eerste bediende Penge speelt.

Dat het historisch niet helemaal (of helemaal niet…?) verantwoord is leg ik naast me neer.
Het is prachtig, bombastisch spektakel waar de Engelsen ontzettend goed in zijn, ik geniet er van.
Weten hoe het wel precies zat met Victoria en Albert? zie >>>