Halverwege de herfst van vorig jaar zat Harriët bij ons aan tafel.
Ze baalde er van dat de winter er weer aan kwam.
“Heb ik toch zo’n hekel aan! Koud, glad, geen zon; vooral februari vind ik zo’n stomme maand, dan is er helemaal niks leuks!”
Ze mopperde nog even door en kwam toen met een lumineus idee.
“Zullen we dan zelf een feest bedenken en organiseren? Dan noemen we dat het ‘februari-is-stom-feest”!  We kletsten even door over het idee. Wat gaan we dan doen?
Het kwam er op neer dat iedereen dan aan de Boskamp zou komen, dat we patat zouden gaan eten in een snackbar en dat we ’s avonds zouden gaan praten, drinken, chips eten en een spel doen.
Met zoveel agenda’s was het nog best moeilijk om een zaterdagavond in februari te vinden, er lag al te veel vast. Het werd de eerste zaterdag van maart. De naam van het feest werd iets aanpast: ‘is’  werd ‘was’.

Daarom zaten we zaterdagmiddag om 17.15 uur aan de koffie/thee met pepernoten (had ik nog over van Sinterklaas, houdbaarheidsdatum half mei) en liepen we rond 18.30 uur naar Alida’s Smulpaleis. Patat met een snack en een softijsje na. Het was heerlijk & gezellig.
Na de koffie (met de rest van de pepernoten) deden we het pré-historische spel Cro Magnon. (beschrijving zie >>>) Carlijn kwam met de vileine opmerking dat degene die het dichts bij de pré-historie geboren was mocht beginnen. Ik. Dan voel je je wel oud…..
We maakten oergeluiden, beeldden dieren en begrippen uit, maakten onherkenbare creaties van klei en tekenden met houtskool, dit alles zodat de anderen zouden raden wat wij bedoelden. Wim won.
We sloten het ‘Februari-was-stom-feest’ af met een potje UNO. En Wim won. Je hoort echt wel bij de familie als twee zulke typische Waninge-spelletjes wint….

Evaluatie: experiment geslaagd.
Na de herfstvakantie leggen we de agenda’s naast elkaar voor februari 2018.