Afgelopen week zaten we in een wachtkamer in het UMCG; met meerdere mensen om een tafel met lectuur wachten tot je naam wordt geroepen.
Een verpleegkundige kwam de wachtkamer in en riep opgewekt: “Mevrouw Van Dijk?”

Het bleef even stil. “Meneer Van Dijk…” zei een oudere man die op z’n rollator zat.
Gegiechel in de wachtkamer.
De verpleegkundige bood haar excuses aan; “Oh, sorry, meneer Van Dijk!”

Meneer Van Dijk maakte er niet zo’n punt van.
In onvervalst Gronings zei hij: “Döt niks. Ik ken mie nog wel ombouw’n loat’n!”
Humor.
Onontbeerlijk, vooral in een ziekenhuis!