Wie gisteren door de Boskamp is gereden of gefietst heeft hem vast gemist: onze vlag hing niet aan het huis. Wij waren namelijk niet thuis op Koningsdag: wij deden een dagje

Tulp met de naam ‘Fabia’

‘bollenvelden en Noordzeestrand’.
“We kunnen ons dagje wel iets verlengen” vond Gerard en boekte een hotelkamer in Bergen aan Zee.

Geen oranje tompoezen maar een wafel met warme kersen en slagroom in Anna Paulowna. Niet slenteren over de vrijmarkt in Roden, maar 30 kilometer fietsen en een lekker broodje in Julianadorp. Wel toepasselijke plaatsnamen op Koningsdag, vonden wij.

Wij houden van het landschap in de kop van Noord-Holland. De kleurige bollenvelden, oude boerderijen, molens, fietspaden door de duinen en niet te vergeten de Noordzee; wat voor weer het ook is, altijd mooi.

de Poldertuin in Anna Paulowna

Dat het Koningsdag was kon je niet ontgaan. Er wordt uitbundig gevlagd in dat deel van Nederland en overal zijn Oranje activiteiten waaraan wordt meegedaan door volwassenen en kinderen met oranje hoeden, sjaals, pruiken etc. Rare jongens die Nederlanders.
Onderweg fietsten we tegen een kanaal aan; we moesten met een pontje! Schipper mag ik overvaren? Voor € 0,50 mochten we met fiets en al mee.
Aan het eind van onze fietstocht  maakten we een wandeling door de Poldertuin >>> een mini – Keukenhof in Anna Paulowna. Wat prachtig.

Wortelstamppot eten we altijd op deze dag. Want Oranje.
Maar in Bergen aan Zee eet je ‘Fish & chips’. Want zee.
Om 19.00 u zag ik de samenvatting van Koningsdag op onze hotelkamer.
Dit jaar zonder commentaar van mijn gezinsleden, want de dochters waren niet mee en Gerard sliep…….
We maakten nog een avondstrandwandeling; de zonsondergang was weinig spectaculair, want door de bewolking konden we de zon helemaal niet zien.

Vanmorgen werden we niet gewekt door zingende Drentse merels, maar door  krijsende Noord-Hollandse zeemeeuwen en we genoten van het cadeautje bij een hotel-overnachting: een heerlijk ontbijt.

In de bovengenoemde Poldertuin stonden bordjes met zogenaamde ‘Boerengedichten’.
Die op het plaatje hier links sprak me erg aan.

vraag me af waarom
het zo vaak anders moet