Als ik op dit blog al een winkel (zoals laatst Achterpand) of een merknaam noem, dan heb ik daar geen bedoelingen bij.
Geen financiële motieven. Deze website levert mij niets op, sterker nog: ik betaal voor het gebruik maken van de diensten van WordPress. De eerste versie van deze website, ‘Handwerkenenmeer’ was voor mij gratis, maar daar werden dan wel kleine advertenties op geplaatst. Foto’s van dames die contact zochten enzo. Daar ergerde ik me zo aan, dat ik op den duur voor WordPress heb gekozen. Kost wel wat, maar dan heb je in ieder geval niet van die stomme knipperende reclame-berichtjes. Ik geniet erg van deze hobby en een hobby mag per slot van rekening wel wat kosten. Zo duur is het nou ook weer niet…..

Vandaag een blog over pannenkoekmeel, waar de fabrikant van dat meel (meneer Koopmans in dit geval) dus niets van weet. Ik vind er iets van, dus schrijf ik er iets over op dit blog.
Toen wij trouwden kon ik niet veel op kookgebied, maar ik kon wel pannenkoeken bakken.
Die aten we dus op de eerste zaterdag na onze trouwdag.
Mijn moeder bakte toen altijd al pannenkoeken met ‘Kabouter Pannekoekmeel’ (toen nog zonder ‘n’) van Koopmans, dus dat kocht ik ook.
Lekker, wij zijn er helemaal aan gewend.

In onze voorraadkast stond nog een pak Pannenkoekmeel van Jumbo. Zat in één of ander kerstpakket. Of een keer gekregen, in ieder geval: gisteren maakte ik pannenkoekbeslag van dat pak meel. Er rustte geen zegen op. Ik kreeg het eerste exemplaar al haast niet uit de pan, Gerard vond dat het beslag veel te dun was en toen hij een pannenkoek probeerde te bakken kwam hij vervolgens in stukjes op mijn bord. Het lag aan het meel, dat was wel duidelijk. Heerlijk kunnen we dan samen mopperen. “Dat beetje wat ik nog over heb (in casu 75 gram) gooi ik gewoon weg”. “Volgende keer weer gewoon Kaboutermeel van Koopmans!”

Mijn schoonmoeder zou ons bestempelen als ‘verwende sikken’.
Zie voor een afbeelding daarvan de foto op het blog van gisteren…..