Als ik in de bibliotheek ben kijk ik altijd even bij de G van Goddard en de B van Binchy. Net als Goddard is Maeve Binchy één van mijn favoriete schrijfsters en heel soms vind ik een titel van haar die ik nog niet gelezen heb.

In april vond ik “Dit jaar zal het anders zijn”, korte Kerstverhalen. Ondanks dat het bijna Pasen was nam ik hem toch mee. Je weet niet of het er in december nog staat……
In twee dagen had ik het uit.

Verhalen over zwoegende moeders die hun best doen om het Engelse kerstfeest helemaal volgens de traditie te laten verlopen.
Maitresses van getrouwde mannen die met Kerst alleen maar zitten te wachten op dat ene telefoontje van hun geliefde die thuis bij zijn gezin is.
Gezinnen met pubers die allemaal meedoen met het toneelstukje ‘o wat hebben we het gezellig’.
Knorrige bejaarden die ieder kerstfeest verpesten en daar mee worden geconfronteerd.

Heerlijk. Tijdens het lezen over die typische Engelse kerstfeesten en kerstgewoonten moest ik denken aan Frea en Jon tijdens hun eerste gezamenlijke kerst. Wij Waninge’s hebben, vooral wat betreft het eten, niet echt een kersttraditie. Alles kan. Alles is ook al eens met Kerst voorbij gekomen. Zalm, gehaktballen, kip, Chinees, Italiaans, wat maar het beste uitkwam.
Maar dat kon niet in Jons hoofd. Het is KERST! Dat moet met kalkoen en spruiten en pudding. En nog een heleboel andere onbegrijpelijke dingen.
Met z’n tweeën hebben ze miniporties gemaakt van allerlei Engelse kerst-heerlijkheden.
Ze stuurden ons foto’s van hun gemutst op eerste kerstdag.
Rare jongens, die Engelsen…..