Op 28 juni schreef ik dat we heel eigenwijs op St Lawrence river bij Gananoque hadden gekanood.
Maar zo eenvoudig als het er staat was het nou ook weer niet. Ik moet echt ‘iets’ overwinnen voor ik quasi nonchalant in zo’n boot zit te peddelen .

Voor we de boot meekregen moesten we allemaal een formulier invullen en ondertekenen.
Dat we altijd ons zwemvest aan zouden doen.
Dat de verhuurder niet aansprakelijk is voor schade of verlies.
Dat we ons er van bewust waren dat de kano kon omslaan, dat we gewond konden raken en/of konden verdrinken.
Zo’n formulier helpt niet echt als je toch al niet zo’n durveres bent.

Eerst gingen we op het droge oefenen. Mijn lange benen kreeg ik amper in de boot en eruit klimmen was ook een gedoe: ik kan mijn eigen gewicht niet met mijn armen omhoog drukken. Zie er dan maar eens uit te komen; het lukte wel maar charmant is anders.
Verder kregen we een klein pompje mee om het water uit de boot te pompen als dat er in kwam en we moesten het fluitje opzoeken dat in ons zwemvest zat: daar moesten we in geval van nood drie keer op blazen.

Twee keer bekroop me tijdens bovenstaand verhaal het gevoel “dit moet ik niet doen”. Maar de anderen namen me op sleeptouw en o wat was ik blij dat ze dat gedaan hebben. Het was betoverend; ruim 4 uur duurde onze kayaktocht langs de 1000 Islands in St. Lawrence river.
We maakten een stop op één van de eilandjes. Er was een overdekte picknickplaats. We aten ons broodje en verkenden het kleine eilandje; wat een bijzondere belevenis om nu zelf op één van de 1000 (eigenlijk 1784) eilandjes in de grote rivier rond te lopen!

Als je kayakt zit je heel dicht op het water. Je kunt dicht bij de eilandjes langsvaren. Eén van de mooiste dingen was ‘de Halve maan baai’. Daar peddelden we in tot we niet meer verder konden. De wind viel weg, het water was spiegelglad en werd omsloten door bomen en struiken. We hoorden alleen wat vogels en het kabbelen van het water tegen de boot.

Paradijselijk, zo hebben wij deze boottocht ervaren.
De foto’s op dit blog geven niet weer hoe prachtig het was, maar je hebt even een idee.
Gelukkig zijn er geen foto’s van de aanloopproblemen.
Al zegt mijn lichaamstaal op de eerste foto eigenlijk al genoeg.