Het laatste deel van onze Canada reis brachten we door in de buurt van Ottawa. We waren uitgenodigd om te logeren bij nicht Judy en haar man Dennis.
Toen we aankwamen werden we dol-enthousiast begroet door Bentley, hun golden retriever.

De hond was zo mak als een lammetje. Hij vond de visite erg gezellig en was blij met schoonzus Lammie, die regelmatig met hem uit wandelen ging.
De volgende dag bracht dat de buurt behoorlijk in verwarring. De één herkende wel de hond, maar niet de baas, andere buurtgenoten waren verbaasd dat hun hond zo enthousiast reageerde op een ‘vreemde’ hond of groetten Lammie en dachten “Wat ziet Judy er anders uit….!”

Op de eerste dag namen ze ons mee naar Ottawa, daarover zal ik morgen een blog schrijven. Vandaag een verslag van de tweede dag van ons verblijf daar; toen namen Judy en Dennis ons mee in hun speedboot.
Maar dat was leuk!
We voeren op de Rideau-river, die bij Ottawa in de Ottawa – river stroomt. Wat een brede rivieren daar in Canada!

Met wapperende haren zaten we als ‘jet-setters’ in de speedboot. Langs de rivier wonen de bemiddelde Canadezen met hun achtertuin grenzend aan het water; allemaal een eigen aanlegsteiger, allemaal een eigen boot. Met prachtig onderhouden tuinen, mooie veranda’s en grote huizen. Dennis vertelde ons dat daar rijke zakenlui woonden en beroemde ijshockey’ers en golfers.
We keken ons de ogen uit, je waant je even in een andere wereld. We meerden aan bij een terrasje aan het water en boden onze familie een warme maaltijd aan.
We hieven het glas op de aangehaalde familiebanden en genoten van het eten en van elkaars gezelschap in de avondzon.

Toen we terugkwamen moest de boot weer in de stalling en Judy deed het dekkleed er overheen. Dat had ze niet helemaal goed gedaan, want de laatste knoopjes lukten niet dicht. Dennis, eigenlijk koude kant van de familie, zei toen iets waardoor hij wel een broer van Gerard en Jan kon zijn:
“Jude, you didn’t do it good.
There are two ways to do this: my way or the wrong way…..!”