“Wordt vervolgd” schreef ik maandag ik mijn blog over de kerk van Elst.
Zaterdagmiddag hadden we de geschiedenis van de kerk van Elst al uitgebreid bekeken en beluisterd, zondagmorgen gingen we er ter kerke.
Het is altijd bijzonder om in een andere gemeente een viering bij te wonen. Na de emotionele periode die achter ons ligt was het een waardevol uur van bezinning.
We vierden het heilig avondmaal, zongen bekende en onbekende liederen en hoorden vertrouwde teksten.

Na de viering bekeek ik nog even de vitrines met overblijfselen van de Romeinse tijd, maar er stond al iemand op ons te wachten: we werden uitgenodigd voor een kop koffie in ‘de Ruimte’, een multifunctioneel gebouw dat bij de kerk hoort. Al snel werden we aangesproken door gemeenteleden; we kregen koffie, men wilde weten waar we vandaan kwamen en hoe we zo bij hen in Elst terecht kwamen.
In Gelderland is men net zo nieuwsgierig als in Drenthe.
Men was trots op ‘de Ruimte’, dat werd ons wel duidelijk. We werden uitgenodigd om de zalen, de werkruimtes, de stilteruimte en de bijbehorende tuin, ‘de Sint Maartenshof’  te bekijken.  Arjen was één van de mensen die daar druk mee was geweest en hij nam ons mee naar buiten. Het was namelijk niet zo maar een tuin, het was een spirituele tuin.

Daar had ik nou nog nooit van gehoord; wat moet je je daar nou bij voorstellen?
De tuin bestaat uit drie gebieden: Ontmoeting, Inkeer en Wandeling.
Arjen vertelde ons over de totstandkoming van de tuin, over de bijzondere bloemen en planten die er in staan, over de klaterende kleine fonteintjes in de vijver en over de kleine beeldjes van de monniken die er in staan.
Natuurlijk kan ik heel erg uitweiden over de tuin en de betekenis van de verschillende onderdelen, maar op de website van de PKN Elst staat een pagina met uitleg (zie PKN Elst >>>) , daarop is heel veel informatie over deze tuin te vinden.

Arjen sprak met heel veel liefde en enthousiasme over de tuin; hij is de beste ambassadeur die de spirituele tuin zich kan wensen.
Net als de man (wiens naam ik niet heb onthouden) die ons alle ruimte’s liet zien.
En de man die ons zaterdagmiddag zo veel vertelde over de Romeinse tempel.
Allemaal vrijwilligers.
En alle drie straalden ze uit dat ze genoten van waar ze zo druk mee waren.

Vrijwilligers worden niet betaald.
Niet omdat ze waardeloos zijn, maar omdat ze onbetaalbaar zijn.