De vrijwilligers/rondleiders van de Catharinakerk worden  aan het eind van het jaar uitgenodigd om het afgelopen seizoen te evalueren. Gisteravond was dat voor mij de eerste keer en ik viel gelijk met mijn neus in de boter.
Van evalueren kwam niet veel, er was namelijk iets veel leukers.

Foto: Marjolein Knol/RTV Drenthe

Wij werden in de Catharinakerk getrakteerd op een lezing van de twee archeologen die vorig jaar onderzoek hebben gedaan toen de hele vloer van de kerk er uit lag.
We zagen foto’s van de opgravingen, hoe het er uitzag zonder vloer en we kregen informatie over de verschillende grafkelders van de bewoners van de Mensinge.
Ook had men in kaart gebracht wat er allemaal was gevonden.
Daarbij was iets dat maakt dat wij straks een iets ander verhaal gaan vertellen aan bezoekers .
Tot nu toe werd aangenomen dat de zijbeuken aan de kerk werden toegevoegd in de 17e eeuw.
Maar nu heeft men in de vloer van de zijbeuken vloertegels aangetroffen uit de 13e eeuw en zijn er bij boringen geen fundamenten aangetroffen van een kleiner schip. Verder is nu ook bewijs gevonden voor de houten voorganger van de vorige kerk.
Als fundament hiervoor werden grote veldkeien gebruikt.

Er werd ons ook iets verteld over de geschiedenis van Roden en omstreken rond het jaar 1000.
De heren hadden onderzoek gedaan in het Drents archief en in een landelijk kerk-archief. We zagen foto’s van oude handschriften en kaarten van de parochies in Drenthe tijdens de bouw van de kerk.
Rond half tien was er koffie en ik vond het jammer dat het afgelopen was.
Het had van mij nog wel een uur mogen duren.

Na afloop vroeg ik of de zwerfkeien misschien onderdeel waren geweest van een hunebed.
Ja, zeer waarschijnlijk wel, helaas had men dat niet voldoende kunnen onderzoeken. Maar de kerk staat op een zandkop en de hunebedden in Westervelde en Steenbergen staan ook op zo’n zelfde bult in het landschap.
Waarschijnlijk wel.
Ik vind het een fascinerend idee.
De gids in Elst (zie voor meer info ‘het mysterie van Elst‘) vertelde dat er bij het verspreiden van het Christendom altijd gebruik werd gemaakt van bestaande heilige plaatsen.

In de Catharinakerk voel ik dat.
In Op de Helte bijvoorbeeld niet.
Dat heeft niets te maken met hoe ik een viering beleef maar alles met mijn liefde voor geschiedenis.
Eeuwen zien op u neer.
Je voelt je nietig als mensje op een plaats die 5000 jaar geleden al heilig was.
‘Een stofje aan de weegschaal….”

(Benieuwd naar deel 1? Klik hier ‘Eeuwen zien op u neer…‘ van april 2015)