Gistermiddag at ik mijn broodje, luisterend naar ‘de Tineke-show’ op Radio 5. In het aanvragenrubriekje ‘de blijmakers’ vroeg iemand het liedje ‘Ich liebe das Leben’ van Vicky Leandros aan. Vagelijk kende ik dat nog van vroeger toen ik nog thuis woonde en mijn vader bepaalde wat er op de televisie/radio was.  Het is een nummer uit 1975.
De tekst raakte me; Leandros bezingt het einde van een relatie. Ze zingt zinnen als:

Nein, sorg’ dich nicht um mich
Du weißt ich liebe das Leben

Was kann mir schon geschehn?
Glaub’ mir ich liebe das Leben. Das Karussell wird sich weiterdrehn

Mag sein daß man sich selber oft viel zu wichtig nimmt
Verzweifelt auf ein Feuer hofft  wo es nur noch glimmt
Wenn so was auch sehr weh tun kann
Man stirbt nicht gleich daran
Was kann mir schon geschehn? Glaub mir ich liebe das Leben.

Man wird ja sehn, die Welt ist schön
Wie’s kommt ist einerlei.

Ik hou van het leven.
Zo is het.
En ik tob niet met de onzekerheid van een verbroken relatie, maar wel met grote hartproblemen waar ik me af en toe ernstig zorgen om maak.
Zo’n liedje kan me even helemaal uit de sores tillen.
Du weißt ich liebe das Leben!

Luister hier >>> naar Vicky Leandros