…valt het mee. Na Pinksteren schreef ik over de terugslag in het revalidatieproces die me overviel. De huisarts vertelde me dat dat de spreekwoordelijke man met de hamer was geweest. Veel patiënten die een hartoperatie hebben ondergaan ontmoeten die man.  Ik kan hem inmiddels na 14 jaar hartproblemen tot mijn vaste kennissenkring rekenen,  maar dit terzijde.

Een week duurde het voordat ik weer wat vooruitgang bespeurde. Nu ben ik gedurende de dag bezig om ‘actief’ en ‘passief’ af te wisselen en om gezellige dingen over de week heen te doseren. Het mooie weer helpt natuurlijk  ook mee; het is geen straf om nu met een handwerkje buiten te zitten.

En toen was ik vanmorgen dik een uur voor de wekker aan wakker. Echt wakker, voor het eerst sinds de tien weken die het herstel nu duurt. Ik had goede zin om de dag te beginnen, deed m’n yogaoefeningen, pakte de vaatwasser uit en maakte ontbijt. Om 08.30 uur was ik op mijn fiets bij de Jumbo en deed ik voor het eerst weer als vanouds de wekelijkse boodschappen. Vanmiddag had ik een afspraak bij de kapper in Een, daar kon ik heerlijk op de fiets naar toe. De vorige afspraak was 7 weken geleden. Toen was het ook prachtig weer, maar toen mocht ik nog niet fietsen. En ook niet autorijden, dus Gerard was toen mee als chauffeur .

Wat een zaligheid. Ik genoot van de fietstocht en van mijn herwonnen vrijheid. Voor de rest van de dag deed ik het weer rustig aan. Blog schrijven op mijn tablet in de schaduw,  kopje thee,  perenijsje,  haakwerkje.  Zo langzamerhand voel ik dat het beter met me gaat.  De schrijnende pijn aan mijn borstbeen is weg,  de  wond is goed genezen en steeds minder gevoelig en de verlammende vermoeidheid bepaalt steeds minder vaak mijn dag.  Gisteren liep ik gedachteloos de trap op en realiseerde me pas een minuut later dat ik niet happend naar adem de laatste trede had genomen.

Dit alles geeft de burger moed. Drie stappen vooruit en niet twee stappen maar één stap achteruit; de Waninge-variant van de Echternachse processie.
Nu het allemaal niet meer zo pijnlijk en moeizaam gaat heb ik me voorgenomen van het laatste deel van de revalidatie te genieten.
Vandaag lukte dat in ieder geval al prima!