De tweede zondag van Advent.
Gistermorgen was er een ‘Ik zie jou-viering’: laagdrempelig, koffie voor én na de viering en andere muziek dan anders.
Voor die andere muziek was het ‘Af&Toe-koor” ingevlogen, ik schreef er al over in het blog van 23 november >>>.

Altijd spannend.
We mogen tevreden terugkijken op een geslaagde medewerking met een aantal goed uitgevoerde liederen.
Maar net als bij de uitvoeringen van het Projectkoor in Zuidlaren: niet alles ging goed.
Grappig was het meezingen van de gemeente bij het lied ‘Ik zie een ster”.
Dat was op de melodie van Ik zie een ster van Mouth & McNeal, maar wij hadden er een andere tekst bij verzonnen. Dat was niet helemaal goed gecommuniceerd met het beamteam, zodat de gemeente vrolijk zong: “Ik zie een lach, een lieve lach, die is alleen bestemd voor mij!” terwijl ze hadden moeten zingen: ‘Ik zie een weg, een nieuwe weg, is die misschien bestemd voor mij?” Maar lief lachen is natuurlijk ook altijd goed…..

Na het aansteken van de adventskaarsen bleef de eerste kaars een beetje hangen; een heel klein lichtje, het wilde maar niet echt opvlammen. De voorganger liet het lichtje z’n gang gaan en zei: “Geloven is een kwestie van vertrouwen. Wat soms klein begint kan uitgroeien tot iets groters, let maar op.” En inderdaad, het kwam goed.

Predikant Walter Meijles hield vanmorgen een vlammend betoog over de moderne media,

Welke snaar…?

over  het nieuws en het nep-nieuws dat ons tegenwoordig op allerlei manieren bereikt.
“Het raakt een snaar in ons; de snaar van de angst, van het wantrouwen, de achterdocht en de haat. De weerklank daarvan is vals.”
Wat doet nieuws met je? Berichten in de krant, op internet, verhalen van mensen, een preek op zondagmorgen? Welke innerlijke snaar wordt aangeraakt? Die van angst, wanhoop en wantrouwen? Of de snaar van hoop en je gevoel voor trouw en rechtvaardigheid.
Wat is de weerklank van het aanraken van die snaar?
Wat brengt het bij jou teweeg en wat doe je er mee?
Het advies was: denk zelf na.
Volg je hart en gebruik je hoofd.

Met alle modernigheid van vanmorgen was het toch weer iets ouds dat mij ontroerde; het klassieke stuk van Mendelsohn dat Arjan Schippers na de overdenking op de piano speelde.
Van iemand anders hoorde ik dat het zingen van het Onze Vader in de bewerking van Elly en Rikkert tranen teweeg had gebracht.

Na de viering ging een stel met twee jonge kinderen met ons mee naar huis om even bij te praten met een hapje en een drankje.  Het oudste jongetje van drie had een liedje van ons koor in zijn hoofd en zong onvermoeibaar “Sterren, sterren, sterren, sterren, sterren in de nacht! Zo dobberden de viering en de liederen nog even na in ons hoofd.

Benieuwd naar het verhaal van de predikant, het zingen van het Af&Toe-koor of naar het pianospel van Arjan Schippers?
Je kunt de viering terugluisteren op Kerkomroep.nl (Roden, Op de Helte, 9 december, 10.00 uur).