Als ik de koelkast opentrek en ik ruik een onfris luchtje, dan weet ik dat het tijd is voor de ‘de koelkastklus’. Soms is het een halve ui die ik dacht een volgende keer in een gerecht te gebruiken, maar die uitgedroogd in een hoekje van een la ligt. Een andere keer is het een doosje aangebroken kruidenkaas dat er wel heel groen uitziet als je het dekseltje eraf haalt, een mandarijntje met een zachte achterkant, of een pak frisdrank met nog een dun laagje onderin. Dat je niet meer op moet drinken.

Maandagmorgen stond de koelkastklus weer op het programma.
Om 09.00 uur begon ik met uitpakken; op radio 5 vertelde Jeroen van Inkel dat het volgende uur op de radio gevuld zou worden met Duitse muziek omdat die Mannschaft zondagavond had gewonnen van het Nederlands elftal. Luisteraars mochten zelf titels voor de muziek van dat uur aanvragen. Ik had wel twintig titels beschikbaar, maar ik sprak mezelf ernstig toe: koelkastklus. Dus niet appen of mailen of bellen: koelkastklus.

Om 09.55 u was de klus geklaard en had ik uitbundig meegeblèrd met ‘Santa Maria’ van Roland Kaiser, “Skandal im Sperrbezirk’ van de Spider Murphy Gang en “Ein Festival der Liebe’ van Jurgen Marcus, om maar een paar titels te noemen. Er was toch verder niemand thuis.  Gelukkig was er een andere luisteraar die het mooiste Duitse lied aanvroeg: “Lotte’ van Stephan Sulke (zie 13 januari 2018>>>).

Bijzonder wat zo’n uur Duitse muziek met me doet, ik kreeg er werkelijk extra energie van.
De koelkastklus was maar zo klaar.
Ook gelijk de oven maar even schoongemaakt.
Fix und fertig.

In de Arbeidsvitaminen daarna kwam Freddy Quinn voorbij met ‘Junge, komm bald wieder’.
Oh Mann…..Emotionen überwaltigen mich.
Weten waarom? Zie 13 februari 2016 >>>