Toen Gerard en ik verkering kregen kwam ik regelmatig bij hum thuus op de boerderij en ik vuulde mij daor as een katte in een vrömd pakhuus. Destieds warkte ik as secretaresse bij Justitie in Assen en woonde nog thuus bij mien va en moe in een neibouwhuus in Hoogersmilde.

Och, wat haar de femilie Waninge een pret um die kantoorjuffer en heur boerenonwennigheid.
Ik was bange veur die grote peerden en volgens mien schoonmoeder durfde ik de koe niet bij de horens te vatten; koeien waren namelijk ok groot en onberekenbaar.
Verder wus ik niet wat het betiekende dat een peerd ‘gust’ was, vun ik dat het allemachtig stunk bij de zwienen en bij ’tochtige koeien’ vun ik dat ze dan de deuren beter dichte mussen doen.

Maor ’t is best goed kommen met mien schoonfemilie en mij.
Het wende vrij snel allemaole en de liefde veur Gerard deu de rest.
Gien boerendochter dus.
Maor toch stao ik as boerendochter met mien schoonmoeder op de foto melk te karnen.
Wij stunnen met ’n beiden achter een kraompie op de oogstdag in Dwingel, wij schrieft 1985. Want ik was dan wel niet van boerenofkomst, maor ik kun wal goed van ’t woord ofkommen en dat is ok belangriek a’j op zu’n markt staot. Mien schoonmoeder wijde mij hielemaol in in de geheimen van het melk karnen en botter maken en wij leuten de bezuukers van de oogstdag zien wat d’r gebeurde in de melkbusse a’j an ’t karnen gungen.

Mien va en moe kwamen kieken en lachten zich de buze uut: daor stun heur dochter met klompen an melk te karnen. Kun mij niks schelen, ik haar namelijk een fantastische dag in Dwingel.
De foto hiernaost is maakt deur de vrouw van de man die naost mij stiet.
Ik stun hum in keurig Nederlands te woord, maor hij wol weten of ik ok Drents kun.
Nou en of.
Wat wo’j heuren.
Hij wol geern met de melkbusse én de boerendochter op de foto.
Wij hebt hum maor niet wiezer maakt.

Die maondag nao de oogstdag zat ik gewoon weer achter de schriefmachine  op kantoor in Assen.
Ik haar botter metnummen die ik zölf karnd haar.
Geleufden ze niet.
Gek hè?