In ieder informatieboekje en iedere folder van Lanzarote staat dat je op zondag naar de markt in Teguise moet; die wordt daar gehouden  van 09.00 – 14.00 uur.
Daar wilden wij ook heen en wel op zondag 31 maart.
“Daar moeten we dan op tijd zijn” vond Gerard op de zaterdagavond daarvoor na een boom klaverjassen en een potje Kolonisten in de bar. Met bier en sangria.
“8 uur ontbijt!”
We realiseerden ons pas midden in de nacht, toen we de wekker zetten, dat we die nacht in verband met zomertijd een uur minder hadden.
Niemand heeft er over gemopperd, maar iedereen zat met kleine oogjes aan het ontbijt.
Boven ieders hoofd stond in de gedachtenwolk: “Waarom zo vroeg? Het is ja vakantie….”

Iedere toerist met informatieboekjes en folders gaat dus op zondag naar Teguise en dat betekent dat er op ons werd gerekend.
In de buitenwijken stonden al parkeerwachters driftig te zwaaien met vlaggen en te gebaren dat we daar moesten parkeren. Maar Cees reed voor ons en die stopt pas als hij niet meer verder kan en dat was waar een hek de toegang tot de stad versperde. Ook daar was nog wel parkeerplaats genoeg. We waren mooi op tijd (Gerard had natuurlijk wel gelijk) en met prachtig weer wandelden we de stad in.

Hoe langer we er waren, hoe drukker het werd. Halverwege de markt bekroop me het  ‘Rodermarkt-gevoel’: te druk, te veel mensen en te veel kramen met tassen, riemen, portemonnee’s en zonnebrillen (die je ook hebt in Parijs en op de kerstmarkt in Bremen).
Gelukkig waren er ook veel kramen met handgemaakte spullen: bewerkte schaaltjes, gebreide en gehaakte poncho’s, bewerkt leer en sieraden.

Op het marktplein danste eerst een flamingo-danseres en later kwam er een koor met een orkestje. Dat was wat mij betreft het mooiste van ons bezoek aan Teguise. Het waren voornamelijk oudere mensen; de mannen speelden allemaal gitaar, de vrouwen zongen en klapten en één man was de solist. Ze stonden daar zo trots hun eigen muziek te zingen!

In het hectische marktgebeuren ontdekten we een binnenplaatsje bij een bodega. We vonden een plekje met zon én schaduw voor 8 personen en bestelden iets te drinken.
Harriët en Jon kozen voor warme chocolademelk, maar dat ziet er bij Spanjaarden anders uit dan bij ons.
“Is dit het? Het lijkt meer op chocoladesaus!” Het maakte Jon niet uit, die lepelde zijn kopje helemaal leeg; voor Harriët bestelden we een cappuccino.
Maar dan staat zo’n kopje warme chocola op tafel.
Bij de familie Waninge.
We hadden een paar plakken zelfgebakken cake en koek besteld en de familie bedacht dat je brokjes daarvan ook lekker kon dippen in de warme chocola.
Ik kijk nergens meer van op; ik heb ze immers zelf opgevoed.

Meer weten over de zondags markt in Teguise?
Hierbij een link naar een reisblog van Laura op ‘de Vakantie Discounter’>>>.

Hierbij een link naar Lanzarote 4- Bezit uw ziel… >>>
Vandaar uit kun je doorlinken naar de vorige blogs in deze serie.