27 mei: Baldacci – Familieverraad.

Van mijn ‘zwemvriendin’ Ans kreeg ik een tijdje geleden het boek ‘Familieverraad’ van David Baldacci. Een boek dat zich afspeelt in het Amerika van deze tijd; we maken kennis met First Lady Jane Cox en de president van Amerika op dat moment Dan Cox. Verder zijn er hoofdrollen weggelegd voor de twee privé-detective’s Sean King en Michelle Maxwell en iemand uit het schimmige verleden van Jane en Dan die hen intens haat en een ingenieuze strategie bedenkt om hen een voet dwars te zetten.

Het was een superspannend boek.
Zo spannend dat de koffie die Gerard mij zondagavond om 20.15 uur inschonk om 21.30 uur nog onaangeroerd op tafel stond.
Maar dat het spannend is, wil nog niet zeggen dat ik het ook een goed boek vind.
De boeken die ik gewoonlijk lees zijn voornamelijk van Nederlandse, dan wel Europese oorsprong; vaak met een vleugje geschiedenis en geheimzinnigheid.
Maar dit is een Amerikaans boek.
Een heeeel Amerikaans boek,  dat zich ook nog voor een deel afspeelt in de innercircle van de president.

Het staat gewoon te ver van me af.
Ik lees het en heb er beelden bij van Amerikaanse TV-series waar ik nooit naar kijk.
Het komt niet bij me binnen omdat ik me niet kan identificeren met de mensen in het boek, die op het hoogste niveau van onze maatschappij functioneren en daarbij andere mensen vertrappen en vernederen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Bill & Hillary Clinton model hebben gestaan voor dit echtpaar. Het boek is geschreven in 2009, toen was Clinton al 8 jaar geen president meer.

Had ik het niet moeten lezen? Natuurlijk wel!
De inhoud is niet precies mijn smaak, maar ik heb wel van het boek genoten.
Afwisseling van spijs doet eten.
Het boek leest lekker weg en brengt je even in een andere wereld; dat is toch de bedoeling van lezen?
Lezen is voor mij ontspanning.
Hoewel….. als je je koffie vergeet op te drinken is er meer spanning dan ontspanning.
Gerard lag al bijna anderhalf uur in bed toen ik het uit had en met een diepe zucht weglegde.