Op 2e Pinksterdag zaten we met ons gezin bij elkaar aan de thee.
Het was mooi weer, we zaten buiten op het terras en de dames haalden herinneringen op aan vroeger tijden. Dat kwam omdat we ’s morgen een oude video hadden gekeken van onze gezinsvakantie naar Hamelen in 2003.

Carlijn (toen net 9 jaar): “Ik weet nog dat ik toen een Donald Duck-vakantieboek kreeg waar een verhaal van Douwe Dabbert in stond. Dat ging over een land waar ze veel augurken aten. Maar ik las dat woord de eerste keer niet goed, want de A in dat lettertype leek wat op de R.
Ik dacht dat er rug-urken stond, dus het hele verhaal las ik rugurken.” Op de foto links zie je dat plaatje, daaronder zie je een
uitsnede van de tekst; daar zie je heel duidelijk dat de a en r erg op elkaar lijken….
Carlijn vertelde verder:
“Pas bij het laatste plaatje schreeuwde iemand heel hard AUGURKEN en in kapitalen was het duidelijk dat het geen r maar een a was.”

Hilarisch vind ik zo’n verhaal, daar moet ik echt onbedaarlijk om lachen.
Het ging om het verhaal ‘Douwe Dabbert en de verwende prinses’ , dat herinner ik me

Douwe Dabbert en de verwende prinses gaan op pad….

omdat het in de jaren ’70 in de Donald Duck als vervolgverhaal stond.
Geweldig verhaal, dat wist ik nog. Mijn broer en ik lazen die Donald Ducken meerdere malen en bij mij op zolder staan nog complete jaargangen.
Op internet vond ik informatie over de verhalen van Douwe Dabbert; er stond zelfs bij dat ‘Douwe Dabbert en de verwende prinses’ in 1975 in de Donald Duck had gestaan.

……eeeeh……zou die jaargang misschien bij ons….? Jaaah!

Toen ik de letters in de tekstballonnetjes las snapte ik precies wat Carlijn bedoelde.
(de foto’s op deze pagina’s heb ik gemaakt uit de oude Donald Ducken met mijn telefoon)
De jaargang van 1975 ligt nu beneden op de bank.
Het verhaal van Douwe Dabbert heb ik al weer gelezen.
Sweet memories.