Hoe krijgt een blog van een verstokte Drent een Groningse titel?
Ik kan het uitleggen.
Vorige week zaterdag nam ik Coby mee naar het Kloostermuseum St. Bernardushof in Aduard. Daar was ik al twee keer eerder geweest; over één van die bezoeken schreef ik al eens een blog onder de naam ‘Het klooster van Aduard’>>>.

We bekeken een informatief filmpje over de bouw van het klooster in de 13e en 14e eeuw, we bezochten de voormalige ziekenzaal van het klooster en we kregen een mini-rondleiding in het museum(pje).
Daarna maakten we een wandeling door het dorp, waarbij we met behulp van de Aduard-app (die we hadden gedownlaod) op onze tablets konden zien hoe het grote complex er destijds uit heeft gezien.
Onderweg kwamen we nog langs het graf van de monnik, waarvan botresten zijn gevonden bij de aanleg van riolering in het dorp, Die zijn plechtig herbegraven op het kerkhof.

Maar tot dusver is er nog geen woord Gronings gevallen.
Vlak voordat we bij de laatste informatiezuil waren, gingen Coby en ik naar binnen bij een huis waar je ijsjes kon kopen.
Daar hadden ze ook flesjes drinken; daar waren wij wel even aan toe na alle verhalen over monniken, bouwstijlen, gebouwen en opgravingen.
We kwamen aan de praat met de mevrouw die ons drinken had gebracht.
Rita heet ze.
Weet ik van de website.
Ze vertelde dat er in Aduard helemaal geen uitspanning meer was waar je even wat kon eten en drinken en dat zij in het gat in de markt was gesprongen.
Het pand was een voormalige bakkerij, waar tot vorig jaar een bloemenzaak in was gevestigd. Ze huurde dat nu en had er een wonderlijke combi van gemaakt.
Er stond een hele mooie, ouderwetse vitrine-toonbank waar vele soorten snoep in lagen uitgestald. Verder kon je kleine cadeautjes kopen, je kon er iets drinken, ze verkocht ijs en je kon er ook snacks krijgen. Het achterste gedeelte van het huis gebruikte ze voor sieraden maken en verkopen.
De bewoners van Aduard waren ‘slim wies met heur’ en vonden het een ‘Meroakels houkje’;  vandaar de naam van dit blog. 

We hadden allebei een flesje cola en we kochten twee ijsjes: een raket en een split.
Ik betaalde met een tientje, dat zou toch wel genoeg zijn?
€ 5,=  kreeg ik terug.
Ouderwets winkeltje; ouderwetse prijzen.
Heel wat goedkoper dan die hippe koffietenten waar je tegenwoordig minstens twee euro betaalt voor een glas heet water.

En alsof het zaakje al niet voldoende functies had, wees Rita ons nog op een vogelhuisje dat bij de deur hing. Zij was namelijk ook stempelpost voor een wandeling die door Aduard loopt (ben even vergeten welke) en als de winkel niet open is kunnen mensen in dat vogelhuisje alsnog een stempel vinden.
Ook een keer naar Rita’s Meroakels Houkje?
Hierbij een link naar haar website >>>.