Geen viering in een kerkgebouw voor ons vanmorgen. 
Vroeger miste je dan de kerkdienst, maar tegenwoordig kunnen we meeluisteren.
We hadden afgesproken dat we allebei zouden luisteren: Gerard in het UMCG en ik aan de Boskamp. Daarna zouden we elkaar bellen.

Naar een kerkdienst luisteren is een andere beleving dan een kerkdienst bijwonen.
Je weet wat er is gezegd, maar je hebt het niet beleefd, gevoeld, gezien.
Net als vorige week hoorden we een uitspraak van Jezus die we niet van hem verwachten.
In Lucas 12 vers 51 staat: “Denken jullie dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde? Geenszins zeg ik jullie, ik kom verdeeldheid brengen”.
Huh? Op het moment dat Dea het voorlas dacht ik: “Hoe kan het dat me deze zin nog nooit is opgevallen….”

Over die verdeeldheid ging het vanmorgen.
Als voorbeeld noemde voorganger Walter Meijles een gezin, waar het nieuwe vriendinnetje van de zoon een hoop onrust veroorzaakt. Ze eet vegetarisch en wil niet mee op vliegvakantie. De anderen vinden dat gezeur en langzaamaan ontstaat verwijdering.
Ook in onze maatschappij is die verdeeldheid levensgroot aanwezig.
De één vindt dat er op het gebied van waterbeheer maatregelen moeten worden genomen om de droogte in Nederland tegen te gaan, de ander vindt dat baarlijke nonsens.
En dat is nog maar één voorbeeld.

Wie heeft gelijk?
Vanmorgen leerden we dat beide partijen gelijk hebben vanuit hun eigen achtergrond en levensvisie. In het gesprek dat Gerard en ik naderhand voerden vonden we een mooi voorbeeld van ‘voortschrijdend inzicht’. Onze dochters eten alledrie vegetarisch,  soms zelf veganistisch. Daar moesten wij in het begin ontzettend aan wennen. (lees: vonden wij bijzonder lastig). Gedoe op tafel.
Inmiddels zijn we jaren verder en eten Gerard en ik minstens drie keer in de week geen vlees, eten we veel meer fruit en zijn we er achter gekomen dat ook veganistisch eten lekker is. Maar we eten nog wel vlees.

De boodschap vanmorgen was: als we kijken naar Jezus zien we dat hij de boel soms behoorlijk opstookt. Dat is niet verkeerd. Als mensen enthousiast een vurig pleidooi houden dat het anders moet, neem daar kennis van en ga in gesprek.
Denk na over de vraag waarom het zoveel weerstand oproept.
Wat kan ik hier zelf mee?
Wat moet ik als christen doen?
Als je heel eerlijk bent weet je dat heel goed.

In het dankgebed klonk de dankbaarheid door van Dirk en Alie, omdat zijn behandeling succesvol is geweest. Verder vroeg de dominee aandacht voor de mensen ‘waar het leven een spannende bocht door gaat’ en werd Gerards naam genoemd.
Er niet bij zijn en er toch bij zijn.