De familiedag van de Waninge’s was dit jaar laat in het seizoen: afgelopen zaterdag. Eigenlijk had ik mij niet eens opgegeven omdat Gerard in het ziekenhuis ligt; in mijn eentje had ik er niet zo’n zin in. Maar: vrienden wilden ’s middags wel bij Gerard op bezoek en ik besloot om toch te gaan en dan om 18.00 uur nog naar het UMCG te rijden. Geen moment heb ik spijt gehad van deze beslissing.
We togen naar de Noord Oost Polder, waar het gezin van Gerard’s zus Marrie grotendeels woont. We werden rond 11.00 in in het Kuinderbos bij Luttelgeest verwacht. We spreken een tijd af, maar dat kun je net zo goed niet doen; iedereen komt op een tijdstip dat hem/haar het beste past. Bij de familie Waninge kijkt men niet op of om als iemand 1 of 2 uur later komt.

Om 11.20 liep ik het veld op en ik zocht mijn kinderen op die met smart op mij zaten te wachten: ik zou namelijk koffie meenemen.
Gezellig! Klep klep bep bep! Ik had vrijdagmiddag een filmpje van Gerard gemaakt waarin hij de familie vanuit zijn ziekenhuisbed toesprak. Zodra iemand vroeg: “Hoe ist met ome Gerard?” duwde ik de vrager mijn telefoon in de handen en gaf Gerard zelf antwoord.

Neef Marco nam tijdens de lunch het woord en vertelde dat er niet een heel groot programma was dit jaar. Er was een informatieve rondrit van een uur met een trekker-tram en verder was het vooral de bedoeling om elkaar te ontmoeten en bij te praten. Dat was voor schoonzus Ali het startsein om drie andere schoonzussen (ik ook) te verzamelen voor een boom klaverjassen.
Kost een boom normaal gesproken een uur, wij hadden met z’n vieren aan twee uur nog niet genoeg. Er was ook zoveel om nog aan elkaar te vertellen. En we moesten natuurlijk ook de kinderen van de kinderen allemaal benoemen: “Wie is dat dan ok maar weer? Hoe old is die nou? Vier al weer jong? Kan die neie verkering van Menno wel Drents verstaon?”

Op een gegeven moment zouden we aan een volgend spel beginnen, toen ik constateerde dat ik maar 6 kaarten had. (Je moet er altijd 8 hebben). Huh? Gek ja! En de anderen hadden ook maar 6 kaarten……. bleek dat we al twee slagen hadden gehad, maar die waren we al weer vergeten.

Na het klaverjassen stapten we in de trekker-tram die voor ons klaar stond. We reden langs twee historische plekken: de oude haven van Kuinre en de restanten van de Burcht van Kuinre. Er ging een gids met ons mee om van alles te vertellen en in de tram kregen we iets te zien van de dieren die in het Kuinderbos leven o.a. een adder op sterk water, de afgevallen huid van slangen, de geprepareerde vacht van een boommarter en een vleugel van een buizerd en een uil. Interessant jonge. Maar de familie Waninge zou de familie Waninge niet zijn als er ook niet werd gezongen. En geen psalmen deze keer. Idiote liederen zoals ‘de haan is dood’ en ‘Vrouw Haverkamp’.
‘Het is lekker op de trekker, met het RUBBER DEUR DE BLUBBER!’
Need I say more?
Het was geweldig. Ik zat naast schoonzus Lammie; samen zongen we knetterhard mee, zij zong soms zelfs de tweede stem.
“En voor de chauffeur nog eenmaal troelala….”
In het licht van wat er zich het afgelopen jaar allemaal in onze familie heeft afgespeeld was dit samen zingen een bijzondere belevenis.
Het tilde ons even uit boven de dagelijkse sores en het verdriet.

Net als twee jaar geleden werd de dag afgesloten met een snackwagen waar we allemaal iets mochten bestellen.
Omdat ik om 19,00 uur in het UMCG wilde zijn mocht ik als eerste een een patatje mét en een kroket bestellen en was ik ruim op tijd bij Gerard om uitgebreid verslag te doen van de dag met zijn bijzondere familie, het werkelijk prachtige weer en hoe we hem gemist hebben.

Meer lezen over onze familiedagen?
Benieuwd naar alle edities van onze familiedagen tot nu toe?
Klik dan hier voor het verslag uit 2014, daar onder vind je een overzicht van alle jaren.

….. met het rubber deur de blubber….

Meer weten over de oude haven en de burchtruïne? Klik op deze links naar de website van Staatsbosbeheer: Haven >>> Burcht >>>> Over deze burchtruïne schreef ik ooit al eens een blog onder de titel ‘Zeeroversnest in de Zuiderzee” >>>