In maart van dit jaar sprak ik Jan bij het koffiedrinken na een kerkdienst.
Hij sprak mij aan in zijn rol als vertegenwoordiger van wijkteam ‘Noorderkroon’ van onze PKN-gemeente en vroeg of ik een zangmiddag wilde verzorgen voor die wijk.
Leuk! Eind september had ik even contact met Hadewich, ook lid van dat wijkteam en samen overlegden we hoe we één en ander vorm zouden geven.
“Hebben jullie nog wensen? Verzoeknummers? Drents? Iets voorlezen?”
Nee, geen wensen. Ik kreeg de vrije hand om twee keer drie kwartier te vullen.

Geen thema, geen schriftlezing waar je aan vast zit qua liederen.
Geen verzoeknummers die soms hééél moeilijk zijn of hééél saai, nee, ik mocht kiezen.

Mijn Morgan gitaar

Wij hebben inmiddels zo’n groot repertoire opgebouwd dat we gemakkelijk zo’n middagprogramma kunnen vullen. Met alle muziekmappen om me heen zocht ik een divers programma bij elkaar. Voor de pauze christelijk, na de pauze algemeen.

Voor de gasten maakte ik een ‘meezing-tekstblad’ en zo zaten we gistermiddag met 20 mensen genoegelijk bij elkaar in een huiskamer in de Noorderkroon.
We zongen soms samen als huiskamerkoor en soms zong ik alleen. Elly & Rikkert, Johannes de Heer, het nieuwe liedboek, Opwekking. Ondertussen vertelde ik wat over mijn achtergrond en wetenswaardigheden bij de liederen. Natuurlijk besteedde ik ook aandacht aan de streektaal in de kerk; samen zongen we een lied uit het Drentse liedboek.
Daarbij vertelde ik dat mijn schoonmoeder die Drentstalige diensten destijds helemaal niks vond. Ze vond het oneerbiedig. Net als bij de dokter en de notaris sprak je in de kerk Nederlands. En geen Drents.

De mensen van het wijkteam hadden allemaal heerlijke dingen gemaakt ter opluistering van het geheel; we kregen o.a. cupcakes, chocolaadjes, eihapjes, allemaal zelfgemaakt.
De eieren kwamen zelfs van eigen kippen.
Daarna zongen we samen verschillende liedjes, o.a. Lentekind, de overbekende muziek uit The Sound of Music ( Do, re mi en Edelweiss enzo) en natuurlijk ook iets van Ede Staal en Daniël Lohues.
Omdat ik zelf mocht kiezen zong ik ook ‘Zigeunerjunge’ van Alexandra en ‘Mon histoire’, een mooi chanson over de liefde van Dalida.

Na afloop kwam er een mevrouw naar mij toe met het  verhaal dat vroeger bij haar op de zondagschool de boerenkinderen niet de rol van Jozef en Maria mochten spelen, want die spraken geen behoorlijk Nederlands; die rollen werden vervuld door de kinderen van de dokter en de veearts . Zo kwamen de herinneringen aan de zondagschool en de streektaal deze middag bij elkaar……

Wat een cadeau om een hele middag zingend met elkaar door te brengen!
Twee keer drie kwartier zingen en tussendoor praten doet trouwens wel iets met je stembanden; toen ik vanmorgen opstond klonk mijn stem als ‘meneer Waninge’.