Soms zit ik in de kerk bij een viering, waarbij ik me niet fijn voel.  Een sombere psalm van drie coupletten, een moeilijk, onbekend lied waarbij de organist geen ondersteunende begeleiding speelt: geen zaken waar ik veel aan beleef. Dat zegt natuurlijk niets over hoe andere gemeenteleden het ervaren.  Een psalm kan soms ook heel troostend zijn.

Gelukkig bestaat een viering uit meerdere onderdelen. We zagen een video van een woedende Jezus die op het tempelplein met een zweep de handelaren wegjaagt en de tafels van de geldwisselaars omgooit.  We hoorden een heel goed verhaal van ds. Walter Meijles over het verdriet van Jezus over de komende verwoesting van Jeruzalem.
Dat Jezus in de laatste week van zijn leven somber en bedrukt is en dat de Joodse leiders plannen maken om hem uit de weg te ruimen. Dit verhaal, zei de dominee, wordt in de bijbel niet verteld om ons somber en bedrukt te maken, maar om ons wakker te schudden. Om ons telkens weer op het hart te binden dat je in het leven niet de kansen moet laten liggen. Dat je de dingen waar het werkelijk op aan komt niet door je vingers moet laten glippen maar vast moet houden. Dat je niet pas later zegt: “Ach,  wat was ik toen gelukkig.”  Het hele verhaal horen?  Hierbij een link naar Kerkomroep >>> (Roden, Catharinakerk,  10 november 10.00 u).

op adelaarsvleugels

Na de preek luisterden we naar Trijntje Oosterhuus die het gedicht  ‘Die mij droeg’ van haar vader zong. Samen met de preek van Walter kleurde dit lied de viering.
Hierbij een link >>> naar een uitvoering van het lied.

Maar de waarde van mijn dag werd bepaald door iets anders.
Dat was het gesprek dat ik aan de koffie na de viering had met een gemeentlid wier man dementeert en op dit moment een zwaar leven heeft door de zorg voor en om hem.  Zij vertelde hoe zwaar het is.
Maar ook hoe ze ’s morgens samen ontbijten en hoe hij geniet van het eitje dat ze voor hem bakt. Dat zijn zus soms een dag komt en dat hij dan zo geniet van haar gezelschap.  Dat ze dan koffie met gebak hebben. Dat ze ondanks alle gedoe probeert te genieten van wat er nog wel is.

Met mijn praktische instelling vroeg ik haar: “Ben je niet bang dat jou iets overkomt? Hij is helemaal afhankelijk  van jou.”
Het antwoord was verrassend.
“Nee.
Als mij iets overkomt worden de problemen die dan ontstaan op een andere manier opgelost. Daarbij vertrouw ik op die Ene” en ze wees naar boven.

Het lied van Trijntje stond mij nog helder voor de geest.
Die mij droeg.
Bedankt Joke.