Net zoals het zwemmen op maandagavond en de cantorij op dinsdagavond is na de kerstvakantie  de FysiYoLates op vrijdagmiddag ook weer van start gegaan.
Vorig week begonnen we het seizoen met oefeningen met een zitbal, vandaag kregen we allemaal een balanskussen.
“Wat moet ik me daar bij voorstellen?” vroeg Gerard toen ik thuis kwam.
Toevallig had ik foto’s gemaakt voor dit blog, dus ik kon het hem gelijk laten zien.
Het kussen is rond met een diameter van ongeveer 35 centimeter en het heeft een gladde kant en een kant met noppen.

Gistermiddag was het de bedoeling dat we op het balanskussen gingen staan.
Als het kon met het kussen met de noppenkant naar boven, maar ik doe de oefeningen altijd op blote voeten en dat was niet fijn, dus ik draaide het kussen om.
In het begin lijkt het alsof je vliegles neemt, zo sta je te zwaaien met je armen, maar na een aantal minuten went je lichaam aan de instabiele ondergrond en sta je iets rustiger.
Maar ‘iets rustiger’ betekent niet stil; je heupen, benen, enkels en voeten, eigenlijk alle delen van je lijf zijn bezig met het in balans houden van het lichaam.
Trijntje vertelde ondertussen dat zelfs als je gewoon op de grond stilstaat, dat je dan nooit helemaal stilstaat, omdat iedere beweging van je lichaam (zoals de ademhaling) dis-balans veroorzaakt, waardoor je lijf heel subtiel bezig is om die balans steeds een beetje te corrigeren. Probeer het maar eens.

Trijntje vertelde niet alleen iets over staan & balans, maar ook iets over het bereiden van zalm. Ze was namelijk vergeten het geluid van haar telefoon uit te zetten en er kwamen nogal veel dwingende piepjes uit. “Even kijken hoor.”
Het bleek een zoon te zijn die zalm wilde klaarmaken en aan moeder vroeg wat daar nou in moest. Prei? Lente-ui? Bos-ui? Trijntje gooide het gelijk maar in de groep.
Eén iemand dacht lente-ui, maar anderen dachten (al wiebelend op het kussen) dat die nu niet te koop was: het is immers nog geen lente. O nee. Bos-ui dan. In het antwoord vermeldde ze er voor de duidelijkheid maar even bij dat zoonlief niet voor de bos-ui naar het bos hoefde.
Toen zette ze het geluid er voor de zekerheid maar af. Kinderen, ook mijn dochters, hebben soms geen idee dat hun gevraag even niet uit komt……

Toen we een aantal minuten op dat kussen hadden gewiebeld en we weer gewoon op de grond mochten staan voelde de bodem hééél plat en heel stabiel; als een rots in de branding stonden we.
Later deden we liggend op het matje nog oefeningen met het kussen onder onze rug.
“Steek nu je benen recht omhoog en teken cirkeltjes met je voeten in de lucht.”
Je hebt er vast wel een beeld bij.

Na die oefening was de grond weer heerlijk plat zonder kussen en konden we ons overgeven aan het laatste deel van de les: ademhalingstraining.
Heel diep in- en uitademen.
Niet moeilijk, wel heel goed voor je longen.

Meer lezen over de avonturen bij Trijntje?
Hierbij een link naar het vorige blog over FysiYoLates >>>
Onderaan dat blog staat weer een link naar voorgaand verslag.