In het blog over de arganolie en de Franse taal schreef ik al over onze dagtocht naar het Atlasgebergte.
Het doel was: de cascades (watervallen) van Ourika.
In het foldertje werd eufemistisch gesproken over een wandeling van 20 minuten, maar voor niet-getrainde, west-Europese toeristen was en het een klim- en klauterpartij over een rotsachtig pad van ongeveer een uur.
Als ik had geweten waar ik aan begon was ik niet meegegaan, maar achteraf ben ik blij dat ik het gezien heb.

Onze taxichauffeur zette ons af bij een restaurant en stelde ons voor aan een wandel-gids, die ons zou begeleiden naar boven.

Eenmaal op weg liepen we over een kronkelweggetje door het bergdorpje, waarbij het weggetje werd omzoomd door marktkraampjes.
Tot halverwege de route konden we nog aardewerk, tapijten en sjaals kopen.
Toen kwam er een onherbergzaam stuk pad met links berg en rechts diepte.
Brrrr.
Af en toe liep ik hand in hand met de gids……ik was de kneus van de groep, want door de overmatige inspanning in de warmte gaf mijn hart regelmatig te kennen dat ik niet goed bezig was.

Maar ik ben er gekomen. En je raadt het al: ook bij de waterval kon je weer van alles kopen.
Wij kochten jus d’orange en dat was de lekkerste sinaasappelsap die ik ooit heb geproefd.

Het was prachtig.
De waterval, maar ook de uitzichten links en rechts waren van overweldigende schoonheid.

Eenmaal terug in het dorp genoten we van een eenvoudige lunch bij het restaurant.
Dat was gelegen aan de Ourika, het riviertje dat we een uur geleden nog als waterval naar beneden hadden zien komen.
Het riviertje was in dat dorpje helemaal ‘aangekleed’ met tafeltjes, stoeltjes, parasols, zitkleden en bankjes.
De taxichauffeur had toen we het dorp inreden gezegd dat we nu nog een foto zonder mensen van de rivier konden maken, ‘straks zit het helemaal vol!’
Daar konden we ons toen niets bij voorstellen, twee en een half uur later was er nog welgeteld één plekje aan de rand van de Ourika waar we neerstreken aan een tafeltje in het grind.
Een bijzondere ervaring!

Op de terugweg vertelde de chauffeur dat er ’s zomers heel veel toeristen uit Marrakech komen naar deze bergdorpjes om verkoeling te zoeken in de bedding van de rivier.
Het is in Marokko in juli en augustus regelmatig meer dan 40 graden; sinds vorig jaar weten wij in Nederland ook hoe warm dat is.
Maar dat is maar één, twee dagen per jaar; in Marokko worden in de zomermaanden dag in, dag uit zulke temperaturen gemeten.

Maar goed dat wij deze reis niet in de zomer hebben gepland.
Dan had ik die waterval niet gezien.

Meer lezen over onze avonturen in Marokko?
1. Marrakech – Een stad in een stad. 
2. Niet te animeren
3. Arganolie
4. Arabisch. Maar gelukkig ook Frans
5. Cascade
6. Ryad Zinnia
7. Toeristen = geld
8. Thee
9. Europeaan in Afrika
10. Ditten & Datten uit Marrakech (slot)