De titel van dit blog zou je kunnen lezen als ‘de derde keer dat je oma-dag viert’, maar dat is niet wat ik bedoel.
Mijn oma’s zijn er al lang niet meer om oma-dag mee te vieren en de oma’s van onze dochters zijn ook al overleden.
Deze ‘derde-oma-dag’ is ontstaan uit een opmerking van Frea over mijn tante Trijn, de jongste zus van mijn vader. “Natuurlijk ga ik mee naar tante Trijn, zij is toch een beetje onze derde oma!” zei ze destijds.

Jaarlijks ga ik met tante Trijn een dagje shoppen in Emmen en deze keer gingen alle drie onze dochters mee.
Leuk: derde-oma-dag!
Tijdens het koffiedrinken bij lunchroom ‘La France’ (met natuurlijk iets lekkers er bij) kwamen ook de twee zonen van tante Trijn gezellig mee. Bepperdebep, klepperdeklep.
Dan is mijn dag eigenlijk al geslaagd; wat ontzettend leuk om met zo’n klein clubje familie even bij elkaar te zitten en bij te praten.
Na de koffie namen we afscheid van beide neven en gingen naar gewoonte op weg naar Boerland, een Emmense modezaak die in februari en augustus altijd grote opruiming heeft.
“Kunnen we naar eerst MS-mode?” vroeg Carlijn.
Natuurlijk.
Dochters en ik liepen al snel met dingen om te passen op de arm en bevolkten de kleedkamers. Tante Trijn zat als een koningin op een stoel bij de ingang van de pashokjes  en had zo overzicht op wat iedereen paste en hoe het stond.
Het was een gesnater en gegiebel van jewelste; opmerkingen werden over de pashokjes heen geroepen en het was een gezellig janboel daar in de kleedkamers.

Zo ging het eigenlijk in alle winkels waar we kwamen.
Rond de middag konden we een tafeltje bemachtigen bij ‘Chez Nous’ waar iedereen een luxe broodje bestelde en het ‘gebabbel & gelach’ gewoon doorging.

Als je het hebt over de waarde van de dag, dan was dat voor mij gisteren vooral het feit dat we met z’n vijven waren.
Zo’n dagje winkelen verbindt de generaties; ik zit er qua leeftijd tussenin.
Aan de ene kant heb ik zo’n dag veel plezier met onze dochters en aan andere kant ben ik weer een dag samen met ‘mijn tweede moeder’.

Gisteravond bleven de dames nog even aan de Boskamp en verorberden we alvast het eerste zakje paaseitjes dat in Emmen was gescoord.

Familiebanden.
Als je het geluk hebt dat die goed zijn is het minste wat je kunt doen: ze koesteren.
Dat kan met een dagje shoppen, maar dat kan ook met af en toe samen stamppot boerenkool eten en een spelletje doen.

Op de foto: tante Trijn en ik in 1962.