Het fijne boek dat me zo in z’n greep had, waar ik het over had in het blog ‘Geland’ van 15 februari, was ‘Als je het licht niet kunt zien’ van Anthony Doerr.
“Dit moet je lezen” zei website-collega Zwanny toen ze me het in de handen drukte. “Dit is zo’n mooi boek, ik weet zeker dat je het prachtig vindt.”
Ze had gelijk.
Het boek vertelt het verhaal van het blinde meisje Marie-Laure LeBlanc en het Duitse weeskind Werner Pfennig.
Je volgt hun levens afzonderlijk van elkaar in het begin van de Tweede Wereldoorlog.
Marie-Laure woont in Parijs, Werner in Zollverein.
Je leest hoe de oorlog hun kinderlevens binnendringt en je realiseert je dat beide kinderen zelf geen keuze hebben over hoe hun leven verloopt.
Marie-Laure vlucht met haar vader naar Saint Mailo, Werner wordt vanwege zijn uitzonderlijke kennis op radio-gebied uitgekozen om opgeleid te worden in Schulpforta, een internaat van de nazi’s.
De twee verhaallijnen worden onderbroken door het bombardement op Saint Mailo, waarbij Marie-Laure overleeft in het huis van haar oudoom en Werner opgesloten zit in de kelder van het hotel waar hij met zijn divisie is ingekwartierd.
De verschillende verhaallijnen en de verschillende tijdsperiodes komen op het laatst bij elkaar; dan ken je de beide hoofdrolspelers al heel goed en hoop je dat het met beiden goed afloopt. Oorlog kent alleen maar verliezers, dat maakt dit boek wel heel goed duidelijk.
De meeste oorlogsverhalen houden op bij de bevrijding in 1945, in dit boek gaat het dan nog verder. Je leest over de onvoorstelbare, maatschappijontwrichtende chaos die was ontstaan na de oorlog. Hoe het was voor de Fransen en hoe het was voor de Duitsers.
Over de grote verliezen die zijn geleden aan beide kanten.
Gewone mensen, die lichamelijk en geestelijk gebutst en gehavend uit de strijd zijn gekomen.
Een boek over geschiedenis.
Over menselijke drama’s.
Over wat mensen elkaar aandoen.
Het boek had me in z’n greep omdat de schrijver me meenam naar een andere wereld.
Uit de verhalen van mijn ouders weet ik dat die wereld heeft bestaan en wat voor invloed de oorlog heeft gehad op hun kinderlevens, ook al waren ze destijds iets jonger dan Marie-Laure en Werner en waren de gevolgen minder ingrijpend.
Zwanny had het goed ingeschat.
Dit boek moest ik lezen.
Er ligt nu nóg een boek dat ik van haar heb gekregen om te lezen, maar daarvan weet ik al op voorhand dat ik het leuk ga vinden: Storm, deel 2 van de Zeven Zussen.
Dick de Jong
Vanmiddag in de bieb dit boek (weer) in handen gehad. Ik had het al eens gelezen. Een tweede keer is het echt waard. Dit boek behoort tot mijn Top-5 boeken die ik gelezen heb. Een onvoorstelbaar aangrijpend boek over wat iemand kan, zelfs met een handicap ‘waardoor je het licht niet kunt zien’.