4 april: Devil’s bridge in Hinterland.

Er zijn soms van die televisieprogramma die zo’n indruk maken, dat ze in je geest blijven haken. Zo’n programma was de eerste aflevering van de politieserie ‘Hinterland’. Die aflevering heette ‘Devils bridge’; ik zag hem op een avond dat Gerard niet thuis was.
Een sinister verhaal over een oud kindertehuis dat op een rots stond, vlakbij een waterval en een brug tussen de rotsen, ‘Duivelsbrug’ genaamd. De ex-directrice van dat tehuis was in haar huis vermoord (daar was een bloedbad aangetroffen) maar haar lichaam was over de brug gegooid en dreef onderaan de waterval in het water.

Totzover de setting. Meer ga ik er niet over zeggen, want misschien wil je de serie nog zien. Meer afleveringen had ik destijds niet gevolgd, daar hebben we normaal gesproken geen tijd voor, maar wat is het grootste voordeel van de Coronacrisis? Tijd.
We kregen een paar weken geleden de beschikking over Netflix en we gingen alle afleveringen van Hinterland volgen.
Mooie detective serie, wel wat somber en donker.
Het speelt zich af in Wales en daar lopen de mensen kennelijk niet over van vriendelijkheid.
We zien overwegend stugge, norse en zwijgzame mensen.

Hinterland wordt opgenomen in Aberystwyth in het graafschap Ceredigion, waar de serie zich ook afspeelt. Gerard en ik zitten soms met open mond naar het landschap te kijken; het is een dunbevolkt gebied en sommige beelden zijn idyllisch, maar soms ook desolaat.
Leuk weetje: elke scene van de televisieserie wordt tweemaal opgenomen: in de Engelse taal én in het Welsh, de taal die in Wales wordt gesproken. Je kunt het vergelijken met het Fries en het Nederlands.

We begonnen weer bij aflevering 1 en daar was hij weer: Devils bridge.
Weer zat ik met ogen op stokjes te kijken.
Weer net zo eng en weer net zo mooi om naar te kijken.
Wat een indringende beelden, wat een mooi stukje Wales; de waterval is prachtig en de brug is door zijn naam alleen al onheilspellend.
Gerard en ik vroegen ons af of de plek ook veel toeristen zou trekken en zochten het op op internet. Toen kwam al gauw de ontgoocheling: het is de meest bezochte toeristische trekpleister van Wales, je moet behoorlijk betalen om het gebied überhaupt in te kunnen en je maakt in drommen de wandeling naar de waterval.
“Net als bij die waterval in het Atlasgebergte in Marokko dus” constateerde Gerard.
Daar kon je ook tot halverwege het pad naar de waterval nog tapijten en arganolie kopen.

Wat wij zagen in Hinterland is dus voor de serie even aangepast.
De toeristische toeters en bellen krijg je daarin niet te zien.
Hierbij een link naar de website van de attractie ‘Devils bridge’.
Daar vind je heel veel informatie: de oude legende die bij de brug hoort, de locale geschiedenis en heel veel mooie foto’s.