Afgelopen week lazen we na de maaltijd naast de bijbelse dagkalender het verhaal van het volk Israël in de woestijn. Het volk trok door de Schelfzee, het Egyptische leger verdronk achter hen en ze kwamen aan in de oase Elim. Maar daar konden ze niet blijven, ze trokken verder de woestijn in. Ze kregen honger en dorst en begonnen te klagen, waarop God hen manna gaf. Het verzamelen van manna was gebonden aan regels en wetten en op het overtreden van die regelgeving stond straf.
Voorganger Walter Meijles liet ons vanmorgen in de PKN-viering in de Catharinakerk de parallel zien tussen de wet- en regelgeving van het volk Israël in de woestijn en de beperkingen die ons in deze coronatijd worden opgelegd van regeringswege.
Ik citeer:
“Zo gaat het in de tijd.
De regels die gegeven zijn, zijn er niet om onze vrijheid te beperken mensen!
Net zo goed als dat de regels die nu gesteld zijn bedoeld zijn om onze vrijheid en veiligheid juist mogelijk te maken op de langere duur.
Regels geven grenzen aan en binnen die grenzen ben je vrij.
Dat is de kunst van samenleven: dat je de regels respecteert zodat iedereen mogelijkheid tot leven heeft. Die leefregels leef je na uit respect voor elkaar niet uit angst voor straf of boete.”
Na vijf weken is het al gewoon dat we vanaf de bank kijken en luisteren naar een digitale viering, maar het went niet.
Vanmorgen werd als slotlied lied 425 gezongen; ‘Vervuld van uw zegen, gaan wij onze wegen …”‘
Dan schiet ik helemaal vol, tranen met tuiten.
Zo’n lied moet je met de hele gemeente zingen.
En dan wil ik knipogen naar Sietse omdat we dat allebei zo’n mooi lied vinden.
Dan wil ik het voelen trillen in mijn borst en dan wil ik koffie drinken en met anderen delen wat ik zo fijn vond aan de preek.
Maar we houden ons aan de regels.
We hebben immers net gehoord waarom dat zo belangrijk is.
De hele viering is terug te kijken op YouTube, hierbij een link.
Saakje Boonstra
Hoi Ada,
Wat jij bij het laatste lied van vanmorgen voelde kon ik mij helemaal in herkennen.
Dat wil je samen zingen.
Sietse Eizenga
Dag Ada,
Wat passend in de Coronatijd .,,Een knipoogje” Heel goed, dat moet nu wel.
,,Vervuld van Zijn zegen” Ja, wat deed dit ons goed.
De koffie heeft vast goed gesmaakt, want ook ,, A mazing Grace” hadden we al kunnen horen.
Zo kunnen alle tranen op weg, en en gaan we met de zegen verder.
Nettie
Ik kon niet meer kijken zondag, was zo zat van die afstand en het alleen of samen zitten kijken en, nou gewoon alles! Maar goed; we zullen wel moeten inderdaad en we houden ons aan de regels en gaan moedig voorwaarts! Genieten van wat wel kan.