7 mei: Ta ta ta taaaah.

Gistermorgen kreeg ik via de app een video doorgestuurd.
Die krijg ik wel meer in deze tijd, maar deze wist mijn aandacht de volle vier minuten vast te houden.

Het was een uitvoering van de 5e symfonie van Beethoven, zo’n beetje het bekendste klassieke stuk dat er is.

TA TA TA TAAAAAH.

Zelf hoorde ik het voor het eerst in de uitvoering van Ekseption begin jaren ’70.
Het was een moderne rock-versie van het stuk en mijn vader vond het HE LE MAAL NIKS!
Dat riep hij dus ook onbekommerd door de muziek heen. “Dat moet je toch niet op deze manier uitvoeren. Beethoven draait zich om zijn graf!”

Nu kun je inderdaad twisten over hoe klassieke muziek moet klinken, maar hoe heilig is het origineel?
Er zijn ook nieuwe uitvoeringen van Bohemian Rapshody van Queen, dat is ook al een klassiek stuk aan het worden.
Is een andere uitvoering nooit goed omdat je daarmee het origineel te kort doet?

De vijf dames die ik op de doorgestuurde video zag maakten er een prachtig muziekstuk van.
Meer ga ik er ook niet over zeggen: kijk en geniet.
Hierbij een link naar Carmel A-Capella

Zet ze maar eens naast elkaar:

Deze link is naar het orginele werk, uitgevoerd door het Concertgebouworkest.
Zij voeren de hele symfonie uit, dit duurt dus 35 minuten.

Deze link is naar de uitvoering van Ekseption.
Kijk ook even naar de clip van 1969: mooie sfeerbeelden.

Welke uitvoering je het mooist vindt is eigenlijk niet zo belangrijk.
Veel belangrijker is dat muziek, die twee eeuwen geleden geschreven is, opnieuw tot leven wordt gebracht en dat nieuwe generaties er ook weer van kunnen genieten.

Nog een leuk weetje over dit stuk: dit openingsmotief werd in de tweede wereldoorlog op zenders van de BBC als herkenningsmelodie gebruikt. In morsecode kort-kort-kort-lang wordt hiermee de letter V gesymboliseerd.
Het V-teken (Victory) stond symbool voor overwinning en vrede.