Gisteren had ik in de namiddag met mijn broer afgesproken op de Brink in Zuidvelde voor onze wekelijkse wandeling.
Zuidvelde is een klein gehucht ten zuiden van Norg waar je doorheen bent gereden voor je er erg in hebt. Toen ik het dorpje opzocht op internet vond ik wat informatie: het valt onder de categorie ‘beschermd dorpsgezicht’ en er bevinden zich 9 rijksmonumenten.
Huh?
9?
Het blijken 8 oude, monumentale boerderijen te zijn en 1 archeologisch monument: een terrein met een 40-tal préhistorische grafheuvels en een aarden wal uit de middeleeuwen.
Verder vond ik op de wandelkaart het ‘Huis te Westervelde’, ook wel de Tonckensborg genoemd. Onze wandeling zou door gebied tussen Zuidvelde en Norg gaan en misschien wat vragen die bij ons leefden beantwoorden.

Middeleeuwse verkeersader.

Henk en ik gingen op onderzoek uit.
Eerst liepen we het dorp uit over de Reeweg, hierover ging vroeger al het verkeer van Zuidvelde naar Norg. Deze middeleeuwse verkeersader is nog steeds een zandpad. Vroeger was dit het kerkpad; hierover werden ook de doden naar het kerkhof in Norg gedragen.
Halverwege sloegen we linksaf en vervolgden we onze wandeling langs het landgoed ‘huize Zuidvelde’ over het Tonckenslaantje.
Dat is dat huis waar je altijd met opengevallen mond langsrijdt omdat het oogt als het mooiste plaatje in de rubriek ‘Wonen en Co’.
Met kroonluchters en romantische gordijnen.
Maar dit terzijde.

Verboden toegang

Onze zoektocht naar de Tonckensborg liep al snel dood. We zagen het pand liggen aan het eind van het pad maar een ‘verboden-toegangs’-bord versperde ons de weg.
(klik op de foto voor een vergroting).
Privéterrein.
Ok.
Dan niet.
Ook geïnteresseerd? Dit is wat ik vond op Wikipedia over Huis te Westervelde.
Naschrift: later dit jaar hebben we de Tonckensborg toch gevonden; hierbij een link naar het blog dat ik daarover schreef.

Wat we wel vonden waren de préhistorische grafheuvels in het bos naast het Tonckenslaantje; daarnaast stuitten we op de ‘Natuurbegraafplaats De Velden’.
Op de terugweg lag links van ons het bos met de grafheuvels van 2500 jaar geleden, rechts zagen we de heuvels van de natuurbegraafplaats.
Toen we op de natuurbegraafplaats uitkeken was het even helemaal stil; we hoorden alleen de vogels.
Wat een bijzondere plek om begraven te worden.

Natuurbegraafplaats De Velden

Dat je lichaam op den duur één wordt met de natuur in een gebied dat in de oudheid ook al als dodenakker dienst heeft gedaan.
Wat weer een bijzondere wandeling op nog geen 12 kilometer van huis.