Hoe kennen wij elkaar?
Toen mijn man en ik in 1987 in Roden kwamen wonen, zagen we Ada voor het eerst in de kerk Op de Helte een kinderkoor leiden. Ze viel meteen op door haar enthousiasme. Pas veel later leerden we elkaar goed kennen, toen Ada, ook heel enthousiast, ging meehelpen als webmaster van onze kerkelijke website, waar ik ook al jaren aan meewerkte.

Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben in 1943 geboren in Uithuizen en tot mijn trouwen in het ouderlijk huis gebleven. Na de MULO te hebben afgerond, ging ik werken bij verzekeringskantoor ‘De Auto Onderlinge’. Misschien nog bekend bij een enkeling?

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
Ik werd verliefd op Henk en we zijn, zoals dat toen hoorde, eerst verloofd en toen getrouwd in 1963.
Even een rekensommetje, ja ik was nog maar 20 jaar jong en dit jaar kunnen we ons 57ste trouwjubileum vieren!

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Mijn leven als ‘bejaarde’ voelt niet echt als een ‘rustige oude dag’. Geen sprake van, want gelukkig zijn mijn dagen volop gevuld met activiteiten in en om ons huis. Voor de kerk doe ik met veel plezier vrijwilligerswerk op het gebied van ICT, zoals de website, Kerknieuws en beamteam. Mijn hobby’s zijn lezen, fietsen en vooral ook het vrijwilligerswerk.


Wat wil je graag met de lezers delen?

Toen we trouwden gingen we wonen in Bedum. Man Henk had zoals dat heet een ‘goede baan’ in de accountancy. Toen ik in verwachting was van onze eerste, stopte ik met mijn baan. Dat moest wel, want oppas was er niet. We kregen 2 kinderen, een dochter en een zoon en hebben 23 jaar met veel plezier in Bedum gewoond. Ik heb een paar jaar gewerkt als bejaardenhulp en daarna administratief werk gedaan voor mijn man, die mede-eigenaar werd van een bedrijf. Daarbij kwam later de computer goed van pas!

Toen de kinderen ‘het huis uit gingen’ vanwege studie, hadden we wel zin aan verhuizen naar een plaats in Drenthe met een mooie fietsomgeving. Dat werd dus Roden, Elswout 1. Manlief ging minder werken en we genoten volop in deze mooie omgeving. We dachten zo’n 10 jaar hier te blijven, maar dat is inmiddels bijna 33 jaar en we willen hier nooit meer weg als het aan ons ligt.

Zoals in ‘mijn levensfase’ al is te lezen, besteed ik veel tijd aan vrijwilligerswerk voor de kerk. Soms rol je van het één in het ander. Ds. Theo van Beijeren vroeg mij omstreeks 2004 of ik wilde helpen bij het opzetten van een kerkelijke website. Dat leek me wel interessant omdat ik voor Passage een website bijhield en nog steeds bijhoud. Voor Passage help ik ook mee in een liturgiegroep en maak, samen met nog iemand, het maandelijks krantje.

Ook rolde ik in de opmaak voor Kerknieuws en in het secretariaat van Stichting Kerknieuws. Voor Kerknieuws  werk ik, zeer plezierig, samen met Dick de Jong.

Toen de beamer in Op de Helte kwam, ging ik helpen met presenteren en zo gaat het dan verder. Na de renovatie van de Catharinakerk kwamen daar schermen voor het presenteren en ook daarbij ging ik helpen al was het mijn bedoeling alleen de roosters voor hulp bij beeld en geluid samen te stellen.

Wat het vrijwilligerswerk zo plezierig maakt, is het samenwerken met zoveel fijne mensen.

We zitten nu midden in de Coronacrisis en houden vanuit de Catharinakerk onlinediensten. Gelukkig kunnen we met drie ervaren medewerkers beeld en geluid realiseren, daarbij gestimuleerd en geïnspireerd door onze zeer gewaardeerde predikanten.

In ons privéleven volgen Henk en ik soms met zorg, maar vooral met veel bewondering het leven van onze kinderen. Onze dochter heeft, na veel omzwervingen in de wereld o.a. voor Artsen zonder Grenzen, haar plek gevonden in Amsterdam, waar ze nu werkt voor een onderwijsinstelling voor volwassenen.

Onze zoon woont in Deventer. Hij begeleidt als hovenier jongelui die graag weer in het arbeidsproces willen worden opgenomen. Zijn vriendin werkt als ICT-er in een ziekenhuis. Lieve kinderen die bezorgd zijn over ons: “Voorzichtig zijn hoor en hulp nemen als het werk te zwaar wordt! Pas goed op jullie zelf” enz. enz. Goed bedoeld natuurlijk, maar ja….

“Hebben jullie kleinkinderen?”; wordt ons wel eens gevraagd. Nee, die hebben we niet en omdat het voor onze kinderen geen probleem is, maken wij dat er ook niet van.

We hopen nog lang samen te kunnen genieten in ons fijne huis en de mooie omgeving van Roden en vooral betrokken te blijven bij onze kerk, waar we allebei niet zonder zouden willen.

Ada, succes verder gewenst met jouw interessante blog. Fijn dat ik ‘lezer van de maand’ mocht zijn.

Zwanny Kamp

Benieuwd naar ‘onze’ website? Hierbij een link.