Ooit gehoord van de cabaretgroep ‘Niet Uit Het Raam’?
Het zijn stuk voor stuk bekende namen die deel uitmaken van deze groep: Joep van Deudekom, Peter Heerschop, Viggo Waas en Eddie B. Wahr. De heren hebben inmiddels een indrukwekkend oeuvre opgebouwd.
Zelf ken ik ze van een cassette-bandje dat ik ooit eens kreeg van boekenvriendin Jeannette, die het echt geweldig vond.
Ik vond het leuk, heb het bandje een paar keer beluisterd, maar daarna raakte het wat in de vergetelheid.
Inmiddels heb ik geen bandjes meer, want ik kan ze niet meer afspelen.

Wat is blijven hangen van Niet Uit Het Raam is niet een voorbeeld van de gekte en idiotie die ze soms tentoonspreidden, maar een liedje.
Een liedje van verlangen.
Een liedje waar je de heimwee in terug hoort.

“Mag ik vanavond in je dromen? Dan kan ik bij je blijven slapen…..”

Als je het liedje beluistert hoor je het achterliggende verdriet.

“Ik zou gewoon zo graag nog één keer……. maar dat kan natuurlijk niet.”

Je weet niet wat de zanger graag nog één keer wil en je weet ook niet waarom dat natuurlijk niet kan.
Is ze dood?
Zijn ze gescheiden en heeft zij een nieuwe vlam?

In de laatste zin zingt hij alleen ‘Ik zou gewoon zo graag nog één keer…” en dan is het liedje afgelopen.
Dan denk je er al automatisch achteraan: maar dat kan natuurlijk niet.
Een soort droge snik zonder woorden in het slot-akkoord.

Knap als je zo’n gevoel in een lied kan leggen.
Luister en huiver, hierbij een link naar een video op YouTube.