Zaoterdag schreef ik al dat wij de club uut Hoogersmilde weer ies zagen.
Dat was ok al weer dik een maond leden, mus ok neudig weer.
Gerard vertelde over een bedrief waor een vrouw op de administratie warkte die as e liever niet an de tillefoon kreeg.
“Die hef het mes altied dwas in bek.”
De enige niet-Drenth in oons gezelschap, Sinet, dacht dat ze niet goed verstaon haar.
“Die heeft wat!?!”
As Sinet het niet kent, dan is het miestal wat uut het Noorden.
Veur dit blog gung ik zuuken op internet, maor in het Nederlands kwam ik het nargens tegen; ik kwaam uut bij het Taalweb Frysk , waor ik het volgende vun: ‘Mei it mês dwers yn ‘e bek stean’ betiekenis: zich flink laten gelden.

Gerard kreg die vrouw tegenwoordig nooit meer an de telefoon, dus wij gungen over tot de orde van de dag.
De gastvrouw haar wat lekkers maakt veur bij de borrel, een mini-cheeseburgertie.
Heerlijk was het.
Met zu’n hoge stapel eten is het altied een beetie uutkieken, wat iene de opmarking ontlokte: “Pas maor op, straks he’j het stokkie dwas in de bek staon!’.

Wij hebt het op zu’n aomnd echt over van alles en nog wat; het gung bijveurbeeld ok nog eem over de karkdiensten van tegenwoordig.
“Hoe doet ze dat dan bij jullie?”
Overal weu weer veurzichtig karkt.
Ien van de mannen was ‘corona-gastheer’ en begeleidde de gemienteleden met corona-adviezen naor heur plek.
In Beilen weu d’r nog niet zungen in de vieringen, maor veur ien boer in de gemiente, Piet,  was dat kennelijk niet te verteren, want die haar gemienteleden uutneudigd um bij hum op de boerderij te kommen zingen. Daor was genog ruumte en können ze wied genog uut mekaar zitten. Het weur organiseerd under de titel ‘Zing een lied bij Piet’ en het was een deurslaond succes.
Zo ku’j nog ies wat organiseren!
‘Veur een preek naor Freek’, ik nuum maor wat.

Wij lacht d’r maor um, maor eigenlijk is het verdrietig dat ’t zo möt.
Godfried Bomans zee het al: humor is overwonnen droefheid.
Wij hoopt as karkmeis’n op betere tieden.