Vorige week overleed de vader van onze schoonzus Annette, Tieme Meints.
Wij kennen hem van de verjaardagen bij mijn broer: vier keer per jaar zaten we in de familiekring.
Toen mijn vader nog leefde hadden de mannen het gezellig samen; ze konden genoeglijk praten over de meest uiteenlopende onderwerpen, ondertussen de aandacht verdelend tussen de kleinkinderen, koffie met gebak en de hapjes & drankjes.

Tieme was een markante persoonlijkheid.
Hij zat jaren als vertegenwoordiger van het CDA in de gemeenteraad van Assen en schreef regelmatig brieven naar de krant omdat hij het ergens niet mee eens was.
Dat ging bijna altijd over geloofszaken. Tien jaar geleden kon hij zich helemaal niet meer vinden in het toenmalige CDA en brak met de partij; hij stapte over naar de Christen Unie.
Vanmorgen vond zijn uitvaart plaats in Assen vanuit de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt ‘Het Lichtpunt’.
Als er geen coronavirus was geweest, hadden wij vanmorgen ook in de kerk gezeten, maar op de kaart die we kregen stond al aangegeven dat alleen de naaste familie en vrienden aanwezig konden zijn. Wij konden meekijken en luisteren via de website van de gemeente.
De familiekring waar wij anders het glas mee heffen zat nu verdrietig bij elkaar.

Er mocht natuurlijk niet gezongen worden; een drietal gemeenteleden zong liederen die Tieme had uitgezocht.
Verder hield hij erg van klassieke muziek.
Na de overdenking keken en luisterden we naar een aria uit de Matthäuspassion ‘Erbarme dich’, gezongen door Delphine Galou.
Hierbij een link naar die uitvoering.
Als je in een concertzaal zit waar het meesterwerk van Johann Sebastian wordt uitgevoerd, beleef je zo’n aria heel anders.
Dan wordt het gezongen nadat we hebben gehoord dat Petrus Jezus 3x heeft verloochend. Petrus heeft diep berouw en de evangelist zingt: ‘und er weinte bitterlich….‘
Vanmiddag kreeg het muziekstuk een heel andere betekenis.

Dat gold trouwens ook voor het lied; ‘Ga met God en hij zal met je zijn’.
‘……in zijn liefde jou bewaren, in de dood je leven sparen…’
Op een gewone zondagmorgen zing je daar gemakkelijk overheen, nu kregen de woorden extra betekenis.

De dochters lazen een ‘In memoriam’ voor over hun vader.
Daarin vertelden ze over zijn leven, maar ze waren ook eerlijk over zijn rol als vader: Tieme was eigenlijk altijd te druk geweest om zich met de opvoeding van de kinderen te bemoeien.
Ook was hij het lang niet altijd eens met de keuzes die de kinderen maakten, maar hij heeft zich daar uiteindelijk bij neer moeten leggen.
Er was ook nog een spreker namens de Christen Unie, de partij waar Tieme zich de laatste tien jaar erg voor had ingezet.
Hij citeerde uit een interview met Tieme aan het begin van dat dit jaar.
We hoorden de exacte woorden die hij gebruikte in het blog van 20 maart j.l. dat hij voor deze website schreef als lezer van de maand.
Wat bijzonder om zijn woorden, die nu klonken als een ‘statement’, terug te horen in de toespraak.

Wil je Tieme’s bijdrage als ‘Lezer van de maand’ nog eens nalezen?
Klik hier om naar dat blog te gaan.
Net als bij bovengenoemde liederen lees je het nu met heel andere ogen.

Tijdens het uitdragen klonk het slotkoor uit de Matthäuspassion: “Wir setzen uns, mit tränen nieder…..”
Het was een respectvol en indrukwekkend afscheid van een lieve echtgenoot, een trouwe vader en een trotse opa.
Wij zullen hem missen op zijn plekje in de familiekring.