een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Streektaol Pagina 3 van 14

15 juni: Uut de vrömde? Of in de vrömde…

Veur de Zinnig van juni mussen wij in april al teksten inleveren.
Het thema was ‘Drenten uut de vrömde’.

Maor ik las het niet goed.
Ik las ‘Drenten in de vrömde’ en mus geliek an oonze Drentse femilie in Canada denken, waor wij in 2017 te gast waren en die zich aal nog een beetie Drents vuulden.
Mien verhaal is niet publiceerd; de Zinnig van juni stiet vol met verhalen van Drenten uut aandere dielen van oons land en van de wereld.
Ik haar netuurlijk een verhaal schrieven moeten over oonze schoonzeun Jon, die as Engelsman met recht een ‘Drent uut de vrömde’ is.
Bi’j beneid naor de neie Zinnig? Ie kunt het blad bestellen op webstee van het Huus van de taol.

Mien verhaal hiette ‘Slordig Nederlands.

Drie week waren wij in 2017 in Canada. De eerste dagen weuden wij gastvrij onthaald deur familie van Gerard, mien man. In de jaoren ’50 emigreerden tante Roelie (de zus van Gerard zien va) en ome Rieks naor Canada.
Ze kregen vier kinder. De eerste jaoren leefde het gezin redelijk ofzunderd van de buutenwereld en de olders preuten Drents met mekaar en met heur kinder. Oldste dochter Margaret vertelde dat ze in het begun op de legere schoele hiel weinig begreep van wat de juf zee umdat ze nog haost gien Engels leerd haar.

Wij meuken dizze Canada-reize met Gerard zien breur Jan en zien vrouw Lammie.
Deur het Drents dat wij met ’n vieren onderling preuten kwam bij de Canadese femilie de taol uut heur jeugd ok weer naor boven.
Darde zeun Fred preut nog echt Drents, compleet met het inslikken van de e: He’j al eet’n?
Oldste nicht Margaret is trouwd met Luuk. Hij wet nog dat zien olders destieds verhuusden van Limburg naor Canada. Luuk prat dus Nederlands met een prachtige Limburgse tongval.

Het was een heerlijk koeterwaals dat wij met mekaar preuten.
Drents, Nederlands en Engels.
Maor wij begrepen mekaar hiel goed; nao een dag of twee maakten wij zölfs al grappies. Wij gebruukt nogal wat spreekwoorden en gezegden, maor a’j die letterlijk vertaolt kom ie veur verrassings te staon.
“Hij valt deur de maande’, letterlijk vertaold as ‘He falls through the basket’ bijveurbeeld. Het duurt tien minuten veurda’j uutlegt hebt wat dat betiekent…
“Ie lacht joe de buze uut” vunnen wij nao weer een misverstand over olle koeien. “We laugh ourselves the pocket out” reupen de Canadezen en lachten zöch vervolgens inderdaod de buze uut.
“Dat döt e met twee vingers in de neuze!” reup ien van oons tiedens een gesprek. Met ofgriezen weur het deur de Canadezen anheurd. “Two fingers in the nose!?!”
Schoonzus Lammie vertelde dat zij en ik bij de ‘kolle kaante’ van de femilie heuren. Neef Fred trök de wenkbrauwen op constateerde dat dat wel wat metveul: hij vun de onderlinge contacten allesbehalve kold, hij vernam hielemaol niks van die kolle.

Aansum leerden wij ok een Canadees spreekwoord: ‘The nice guy allways finishes last’. A’j te aordig bint bereik ie minder.
Bijna iedere Canadees hef roots in een aander land.
Heur nationaliteit is Canadees, maor daarnaost bint ze bijveurbeeld Schots, Engels, Italiaans, Frans of Nederlands, waor hun veurolders dan ok maor vot kwamen.
Daorum vin ie in elke grote stad ‘specialiteiten-winkels’, met allent producten uut een bepaald land.
In een winkel met allennig maor Nederlandse producten (wij keken oons de oogen uut) weuden Lammie en ik anspreuken op oons taalgebruuk; de mevrouw achter de teunbank vun dat wij ‘slordig Nederlands’ preuten.
Pardon?!? Drents slordig Nederlands?
Wij dachten: “Slordig Nederlands? Wat ’n verstaand!
He’j joezelf wel ies Nederlands heuren praoten mit joen big fat Canadian accent!”
Maar dat zeeden wij niet.
Wij bint per slot van rekening nette en beleefde Drenten.

Meer weten over oonze reis naor Canada?  Ie komt op het eerste blog deur dizze link Canada – 1, daorop vin ie de links naor de aandere 14 delen.

Reageren

28 april: Schriefwedstried.

An het eind van 2021 schreef het Huus van de Taol een schriefwedstried uut.
De opdracht was: Schrief een kört verhaal in het Drents of in een aandere variant van het Nedersaksisch; het thema was ‘De gele taofel’.
Het verhaal mug maximaal 1.250 woorden bevatten en het mus inleverd worden veur 1 febrewaori.
Wij zaten destieds nog in de lockdown, dus ik haar tied en gung gangs met de gele taofel.
Toen het klaor was stuurde ik het naor de dochters: “Lees eem met mij met; he’j nog tips, opmarkings of anvullings?”
Ja: hier nog wat bij, daor wat duudelijker, hier wat meer diversiteit……daor kun ik wat met.

Naodat ik het verhaol in jannewaori inleverd haar raakte het wat op de achtergrond.
Halverwege meert kwam d’r een uutneudiging veur het bijwonen van de priesuutreiking, maor dat was op een zaoterdagmiddag waorop wij niet können. Nao die priesuutreiking gung d’r een persbericht uut van het Huus van de Taol, waorin de winnaars in bekend maakt weuden.
De verhalen van de winnaars en de eervolle vermeldings bint publiceerd in de ‘Zinnig’ van april.
Bi’j geïnteresseerd? Ie kunt het blad bestellen op de website van het Huus van de Taol.
Het is warkelijk prachtig um te lezen hoe verschillend de verhaolen bint bij ien zun simpel underwarp; wat ku’j allemaole verzinnen bij een gele taofel!
Mien verhaol veul niet in de priezen en wordt dus ok niet publiceerd, maor is vandage wel te lezen op dit digitale tiedschrift ‘de Waarde van de dag’.

Nog eem wat achtergrondinformatie bij wat ik heb inleverd:
Veur mij is het moeilijk om zomaor wat te verzinnen.
As lezer van dit blog wee’j al dat ik altied dicht bij mijzölf blief: verhaolen bint bijna altied echt gebeurd.
Het verhaal dat ik schreef veur de wedstried is een mengvorm en het kreeg de titel ‘Vintage’ met.
Het is niet echt gebeurd, maor het bestiet wel uut kleine stukkies ‘echt gebeurd’.
Ie herkent al lezend mien va en moe en oonze studerende dochters.
Maor de wichter hebt nooit een taofeltie van mien va kregen……..

Hierbij een link naor het verhaol: Vintage

Reageren

11 april: Vesper over de liefde.

Um kwart over vief gustermiddag pakten Gerard en ik de gitaar, de geluudsbox en de tassen met mappen, standers en snoeren in.
Niet meer ziek, nog wel verkolden en de stembanden niet in goeie conditie duurden wij het toch an um hen de streektaolvesper te gaon.
Dat ik kun ik netuurlijk ok niet missen….het was mien activiteit veur de PKN en mien Nedersaksische Af&Toe-koor; ik haar het echt verschrikkelijk vunnen as ik daor deur ziekte nie bij had kunnen wezen.
Nog niks over lezen? Op 31 meert schreef ik daorover: hierbij een link.

En wat heb ik d’r van geneuten.
Van de verschillende aspecten van het thema ‘Gods liefde hef gien einde en gien grenzen’ dat zo mooi belicht weur in schriftlezings en liederen.
Van het zingen met de koorleden die zo heur best deuden in een veur heurzölf soms onbekende streektaol.
Zölf stun ik bijveurbeeld Grunnings te zingen, wat best wel aans is veur een Drent, maor wij hadden zölfs zangers die niet iens uut het noorden komt….
Geneuten van het Twents, Drents en Grunnings dat deur de verschillende veurlezers praot weur: wat een diversiteit!
Van het gevuul dat het allemaol lukt is wat ik drie jaor leden bedacht haar.
En geneuten van de deelname van mensen die wij aans niet zo vake bij karkelijke activiteiten ziet, maor gisteraomnd een actieve rol speulden.

Nao de vesper was d’r koffie en thee op verzuuk van een aantal koorleden.
Van te veuren weur d’r al zegd: “Nao zu’n vesper giet iederiene geliek naor huus en dan giet het as een nachtkeersie uut. Wij vindt het fijn as wij dan nog eem wat naopraoten kunt; het is altied spannend zat!”
En wat was ’t nog eem gezellig.
Dan heur ie ok wat de meinsen in de karke d’r van vunnen.
En dan ku’j ’t ok nog eem hebben over wat d’r fout gung, want netuurlijk gung niet alles goed. Maor het mieste wel en ik was slim trots op oons ‘Nedersaksisch Af&Toe-koor’.

Misschien bi’j beneid hoe ’t was?
Ie kunt die viering truggeluusteren via kerkomroep: zundag 10 april, Op de Helte, 18.53 uur.
Ien ding wil op dit blog graag nog dielen en dat is een bekend gedicht, waorvan ik weet dat het hiel veul meinsen troost gef.
Dat gedicht is vertaold deur Sjoukje en in heur eigen Rôners gusteraomnd prachtig veurdraogen.

Mien dreum

Ik dreumde dat ik kuierde laangs ’t Zuudlaordermeer.
‘k Was d’r neit allennig, want naost mij leup de Heer.
Wij leupen deur ’t zaand en hadd’n ’t over ’t leev’m,

en op de grond waar’n duudelijk oonze voetofdrukken bleev’m.
Mor toen ik achterom keek, zag ik heul mien leev’mspad,
tied’n van bliedschap, tied’n van hoop, maor ik heb ’t ok stoer had.
Ik prakkezeerde hoe of dat wel kun
dat daor waor ik het ’t stoerste haar maor ein stel stappen stun!
Ik vreug toen: ‘Heer hoe kan dat nou bestaon,
dat toen ik joe het neudigst haar, mien aigen weg mus gaon?”
Vol van leifde keek Hij mij an en zee: “Zo heb ik ’t niet wilt,
mien kiend, toen jij het stoer hadd’n heb ik je optild”. 

Reageren

31 maart: Nedersaksisch Af&Toe-koor

Met de uutkomsten van de aomnd ‘Streektaal in de kerk’ (zie Stront en regenwater)  zol de vesper van 10 april veurbereid worden.
Wij keuzen veur het thema ‘Gods liefde hef gien einde en gien grenzen’.
Het leek mij een goed idee um  bij die vesper een koor uut te neudigen,  maor een koor dat in de streektaol zingt was zo niet veurhanden.
Maor gelukkig: ik heb een ‘Af&Toe-koor-kaortenbak’; daor zit digitaal de namen in van gemienteleden die zo nou en dan wel ies met wilt zingen in een karkdienst of zo.  De iene keer vormt wij een Christmascarols-koor, een andere keer een gelegenheidkoor in een ‘Ik zie joe’-viering.
De hiele kaortenbak kreeg van mij een mail met een uutneudiging om met te zingen in het ‘Nedersaksisch Af&Toe-koor’.
16 deelnemers kreeg ik maor liefst!

Gusteraomnd kwamen wij veur het eerst bij mekaar um te oefenen. Altied weer spannend.
Wat heb ik veur zangers?  Is de stemverdieling een beetie goed? Het koor zal de gemientezang understeunen, maar zal ok een paar liedties allent zingen.
Het was veur mij gusteraomnd al weer genieten. Um het ‘Af&Toe-koor’ hangt altied een beetie de sfeer van de rebellenclub van Sjors en Sjimmie: Piety wet veul  van meziek en helpt mij met akkoorden en moeilijke noten,  Jelle hef een computerprogramma waormet  e noten en tekst under mekaar kan zetten én oefenbestandties kan maken en Gerard stiet coachend op de tenorenrij en komt, net as Piety, met goeie adviezen.

Kippenvel kreeg ik bij de Nedersaksische versie van het Taizélied ‘Laudate omnes gentes’. Vierstemmig zungen we de vertaling die wij in febrewaori met de warkgroep maakt hadden. Wat biezunder!
Wij warkten een uur hiel hard.  Het zul um half negen oflopen wezen en wij zollen geen koffie doen.  Toen ik um 20.40 uur de repetitie ofsleut zee  de koster bij wieze van verrassing : “Ik heb toch eem koffie,  jongens!” Bonuspunten veur koster Gerard.

Eigenlijk bin ik nog niet hielemaol de oale nao de griep van veurige weke en eigenlijk was ik wel bek-of nao de repetitie. Maor wat heb ik hier een wille an!  Wat is dit een mooi stukkie gemientewark waor ik mien hart an ophaal. Samen zingen, samen genieten van wat a’j an het doen bint veur een vesper in april. En dat allemaol in oons eigen Nedersaksisch dat in verschillende varianten  veurbij komt: Grunnings, Twents en Drents.

Ko’j ok kieken en luusteren op 10 april? De vesper wordt hollen in Op de Helte en begunt  um 19.00 uur.
En ok dan zörgt koster Gerard veur koffie nao de tied.
Welkom!

Reageren

22 maart: Stap veur stap.

En weer giet de theatershow van Daniël Lohues niet deur.
Wij hadden kaorten veur zien show in het veurjaor van 2020, maor toen zee hij in verband met gezondheidsproblemen alle shows af.
Daorna klapte de corona d’r in, dus wij vestigden oonze hoop op het veurjaor van 2022.
Het lukte om kaorties te kriegen veur de Oosterpoort in Grunn en ik zat mij d’r alweer onwies op te verheugen.
Op 2 meert stun dit bericht op de website van RTV Drenthe:

Zanger Daniël Lohues staat voorlopig nog niet in het theater. De theatertour van de muzikant uit Erica is uitgesteld, hij voelt zich nog niet goed genoeg om op tournee te gaan.
Lohues is nog niet geheel hersteld van zijn burn-out. Tijdens zijn ronde langs de Nederlandse theaters zou hij zowel nieuwe liedjes als oudere favorieten van de zanger ten gehore brengen. “Lievelingsnummers uit de succesvolle Allennig-serie en van de prachtige platen daarvoor en daarna”, zo werd de tour aangekondigd. “Hij begeleidt zichzelf op de vleugel of op de gitaar, of op een banjo of een mandoline.” Veel theaters hebben een nieuwe datum voor het optreden gepland in 2023.

Dus.
Jammer ja.
Schraole troost: Lohues hef een neie CD uut.
De titel van de CD is ‘Daniël Lohues’.
Op zien website wol ik een exemplaar bestellen, maor dan wil ik ok een gesigneerd exemplaar.
Was al uutverkocht!
Eem geduld dus.
Netuurlijk heb ik de CD wel beluusterd: ik heb ok een abonnement op Spotify en daor stiet e al op.
Mooi man.
Het lied ‘Stap veur stap’ is dizze weke as neie single uutkommen.
Wo’j meer weten? Hierbij een link naor Lohues zien website met meer informatie over dit neie album.

Reageren

13 febrewaori: Achter ’t vessebuussie.

Veur de tweede keer weur d’r een ‘Preek van de leek’ organiseerd bij oons in Roon.
De ‘Preek van de leek’ is een concept  binnen de landelijke PKN-karke, waorbij iene die bekend is uut de media (cabaretier, politicus, schriever etc.) een karkdienst veurbereid en daorin zien visie gef, gebaseerd op biebelteksten.

Wij hadden vanmörgen Anne Doornbos te gast, Drents schriever.
De schriftlezing (much ik doen) was uut Job 1, het gesprek van God met de duvel over Job.
Het leste vers dat ik veurlas was vers 21b: “De heer hef geven, de heer hef nummen, de naam van de Heer is prezen.’
Anne begunde zien verhaol met een foto van een klein grafstientie, ‘Rindeltje’ stun d’r op.
Het was het graf van zien oldste zussie Renny, ze was nog gien vier weken worden.
Under de namen van zien olders stun een biebeltekst.
Job 1: 21.

Het was een ontroerend verhaol.
Anne vertelde over hoe zien olders op dat karkhof stunden met het kleine kissie en vreug zöch of:
Zollen ze dat echt geleufd hebben toen?
De Here hef geven, de Here hef nummen, de naam van de Heer is prezen? 

As joen pasgeboren kiend begraven wordt?

….knikkers in een spellegie?

God as veroorzaker van alles?
De grote regelneef die beschikt over leven en dood?
Mensen als speultuug in handen van de almachtige, knikkers in een spellegie tussen de duvel en God?
Van zu’n God mus ik niks meer hebben. 

Anne stipte vanmörgen nogal wat dinge an die de karkgangers arg bekend veurkwamen.
Hoe zien wereld as kiend indeeld was in gereformeerden, hervormden, roomsen en openbaren; in die volgorde, aal minder geleuvig.
Hoe de familieregels bepaalden hoe een kiend nuumd mus worden.
Dat een volgend kiend gewoon weer de naom van het overleden kiend kreeg; ok hij hef een zus die Renny hiet, het aandere wichie weur steevast benuumd as ‘oons eerste Renny’.
Wat dat döt met een kiend, da’j een soort plaatsvervanger bint.

En dat allemaole in oonze eigen streektaol.
Het kwam wel binnen, het raakte mij ‘achter ’t vessebuussie’.
En ik was niet de ienige, an de gezamenlijke koffie heurde ik soortgelieke geluuden.
Een vrouw bijveurbeeld die as leste in een gezin ok net zo hiette as heur overleden zussie.
“Het kwam wel hiel dichtbij vanmörgen….”

Nou bi’j netuurlijk allemaole slim neisgierig naor dizze karkdienst.
Het goeie neis is da’j de hiele opname kunt beluusteren en/of bekieken.
Dat kan via Kerkomroep (13 februari 09.49 ) of via het YouTubekanaal van de PKN Roden, hierbij een link: Preek van de leek – Anne Doornbos
Het duurt eem veurdat het begunt, de eerste tien minuten is tekst/informatie.
Wo’j reageren op dizze ‘Preek van de leek’?
Dat kunt Anne en wij (van de PKN) arg waarderen: reacties ku’j sturen naor het emailadres webmasters@pkn-roden.nl of via het reactie-formulier onder an dit blog.

Meer weten over Anne Doornbos?
Hierbij een link naor zien website. 

Reageren

5 februari: Het circus leven dat leven het.

Vandage een verhaol in de streektaol dat ik schreef veur een schriefopdracht in het verleden.
Het thema was ‘Circus’. Zu’n schriefopdracht vin ik altied wel moeilijk; op dit blog schrief ik gewoon wat ik zölf beleef of beleefd heb, maor ik wus niks van het circus. Ben d’r ok nog nooit west.
Het ienige circus waor ik echt wat van wus was het circus waor Dombo rondvleug.
Dit is ’t  verhaal worden:

Het circus dat leven het. 

“….en van opoma een fillem van DOMBO!”
Vier jaor weur ze; de Disney-video van Dombo was heur favoriete kedoogie.
Het liefst zol ze die film alle dagen bekieken, maor dat much niet van mij.
Ien uur tillevisie op een dag vun ik genog en Tik-Tak en Sesamstraot stunnen ’s aomnds al op het programma.
As de grote zussen hen schoele waren ’s middags much zij een halve video van Dombo zien.
Halverwege mus de video uut; de volgende dag zag ze dan de aandere helft.

Het verhaal van Dombo speult zöch af in een circus. In het begun kriegt alle dieren jonkies;  mevrouw Jumbo kreg as leste heur baby, maor d’r is wat met het kleintie: hij hef gigantische oren. Hij wordt deur iederiene uutlacht en kreg de bijnaom Dombo.
As de moeder heur jong op een dag verdedigt tegen sarrende jeugd wordt ze opsleuten: agressief dier!
Dombo blef zunder zien moe en versteuten deur de andere olifanten achter.
“Sielig hè, mama?”
Mien eigen kuuken leefde iedere keer weer intens met met de arme Dombo.
Kwamen d’r traonen as de moeder heur slaopliedtie voor Dombo zung vanachter de tralies van het hok waor ze opsleuten zat.
Dat slaopliedtie mus ik ok zingen as zij ’s aomnds naor berre gung. “Kindje mijn, huil maar niet….”

In de film kreg Dombo een vriend: een moessie, Timmie het e.
Timmie helpt hum waor as a kan: hij sprek hum moed in en verzint ‘acts’ waor het euliefantie an met kan doen.
Dat löp eerst niet goed of: Dombo stuntelt en struukelt over zien oren, waordeur uuteindelijk de hiele tent instort.
Later wordt het echte talent van Dombo ontdekt: met zukke grote oren kan e vliegen!
Hij steelt de show en wordt uuteindelijk de topattractie van het circus.

Ie kunt zu’n Disney-film ofdoen as een kienderfilm, maor d’r zit wel degelijk een bosschup  in.
Oons porkie op de baank leerde dat gieniene volmaakt is.
Dat circusdirecteuren/hoge heren een hoop bombarie produceert maor bijna niks uut stee zet.
Dat het leven hard veur je kan wezen en da’j soms teleurstellings moet verwarken.
Dat vrienden belangriek bent.
Da’j niet bij de pakken neer moet gaon zitten.
Ie moet jongleren, geduld betrachten, balanceren, oefenen, vallen en weer opstaon.
Lachen en janken, applaus en gejoel: het heurt d’r allemaol bij.
Leven is as een circus.

27 is ze nou
Ze genöt van het circus dat leven het.
Slaopliedties huuf ik al lang niet meer te zingen.

Reageren

19 jannewaori: Pap zunder krenten.

Begun december kreeg ik de vraog of ik weer een stukkie wol inleveren veur de rubriek ‘Moi Noordenveld’  in het regioblad ‘de Krant’.
Dan ma’j schrieven over van alles en nog wat, ie zit niet an een thema vast.
D’r weur op mij rekend rond week 3.
Waor moe’j dan over schrieven?

’t Liefst wat actueels, vin ik.
Maor ja, tiedens een corona-lockdown gebeurt d’r niet zo veule.
Het weur een stukkie over mien ofspraok met de kapper; die gung niet deur vanwege corona.
Verder heb ik schreven over het dagelijkse ommetje en hoeveul meuite mij dat soms kost.
Allebeide underwarpen die ik al ies eerder op dizze website under de aandacht heb bracht, as trouwe lezer wee’j inmiddels al dat ik bewegen/sport een noodzaokelijk kwaod vin.
Het is goed veur mij, maor ik doe liever aandere dinge.

…… zunder krenten!

As de bewuste kraante in week drie op de deurmatte valt vin ik het altied wel spannend.
Stiet het d’r in? Of wordt het toch week 4?
Hebt ze het volledig publiceerd, of hebt ze wat weglaoten?
De limiet is 600 woorden, ik haar d’r dizze keer 599.
Dat het d’r in stun wus ik gustermorgen al toen Truus op de parkeerplaots bij de Jumbo zee: “Mooi stukje weer in De Krant!”

Woon ie niet in de buurte, maor wo’j de column toch graag eem lezen?
Hierbij een link naor het PDF met de titel: 2022.01.14 Pap zunder krenten

Wil je elke dag een melding als er een nieuw blog verschijnt?
Installeer dan de RSS-feed app op je telefoon of tablet.
Hier lees je hoe dat moet

Reageren

15 december: Credo van Ede

Dinsdagmiddag luusterde ik naor oflevering 6 van de podcastserie ‘de Nedersaksen’.
Was opvolden,  boven stofzoeger d’r deur en ondertussen genieten van mooie gesprekken en streektaolmeziek.

In de eerste vief ofleverings kwamen d’r allent maor mannen veurbij en veurnamelijk uut Overiessel, dizze  keer kwamen d’r een Drent, Bernard Gepken en een vrouw, de Grunningse zangeres Marlene Bakker, an ’t woord.
Beiden praotten ze gien Nedersaksisch. Jammer vind ik dat. De presentatoren blieft consequent heur eigen streektaal praoten, maor het blef vrömd um een zangeres die in het Grunnings zingt allent maor Nederlands te heuren praoten.

Op verzoek van Marlene weur d’r een nummer draaid van Ede Staal: ‘Credo – Mien bestaon.’
Dat kende ik netuurlijk nog vrogger; wij hadden LP’s en CD’s van dizze Grunningse zanger.
A’j al ies wat van hum heurt tegenwoordig, dan is dat altied ‘Het hef nog nooit, nog nooit, zo donker west….’ maar dit lied is minstens zo mooi.

Hierbij een link naor een uutvoering van dit lied op You Tube.
Het leven bezungen in het Grunnings; zo mooi, ik mus d’r dinsdagmiddag eem van reren.
Luuster maor ies; de tekst stiet hierunder, misschien is het dan ok een beetie te begriepen a’j ’t Nedersaksisch niet machtig bint.

Ik vroag de wind mor dij verstaait mie nait
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, zing ik
Ik zai de vogels tegen d’oavendlucht
Ik denk mien leven in ’n vogelvlucht
Geef mie de nacht din heb ik onderdak
Doarom, doarom zing ik
Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan
Veur d’ain duurt ’t leven veul te kort
Veur d’aander veul te laang
D’ain is blied dat ’t zover is
En d’aander dij is baang
Ik mis dij naait meer bie mie binnen
’t Wordt kolder om mie tou
En in mien menselekhaid vroag ik mie of
Woarom zo jong, zo gaauw
Soms vuil ik mie gelukkig
Din hang ‘k aan mien bestoan
Din zing ik mit de vogels met
Din proat ik tegen de moan
Din binnen we mit zien baaiden
‘k Zet alle klokken stil
En ik verneuk miezulf din weer
Want ‘k wait dat dat nait wil
’t Geluk liekt sums zo hail dicht bie
Din main ik dat ’t ter is
En in mien aigenwiezeghaid
Din griep ik altied mis, mis, mis 

Ik wait der is ’n tied van kommen
En ook een tied van goan
En alles wat doar tussen ligt
Ja, dat is mien bestoan

Reageren

10 december: Heimweesnei.

Wat is heimweesnei?
Heimwee sneeuw?
Ik wus het niet.
Het was het thema veur de Zinnig van december; het bleek niet een bestaond woord te wezen, maor een woord dat een gevuul mus weergeven.
Ien woord veur heimwee, winter, decembermaond en snei zeg maor.

Wat moe’j daorover schrieven?
Bij dit underwarp stuurde ik een verhaol in waarbij ik dicht bij mijzölf bleef: ik beschreef de karstdagen vrogger bij oons thuus en de ambivalente gevuulens van mien moe daorbij.
Ze vun ’t wel gezellig met die bome en die takkies en die keersies, maor het gaf altied zu’n troep.
En mien moe heul absoluut niet van troep.
Ze was altied wies met een bos bloemen, maor as ’t heur niet meer anstun deur verlept blad of uutvallende bloemen dan lagen ze al gauw under in de container.
En dan die zwarte anslag van al die keersen…. ze gruwde d’r van.
Maor ik hol van waxinelochies en keersen en ik wil het liefst een echte karstboom in huus, dus sinds wij trouwd bint hebt wij altied een echte boom en echte keerzen.

Maor soms zul ik nog zo graag ies ien van de karstdagen bij mien va en moe willen deurbrengen.
’s Mörgens hen de karke, daorna koffie met wat lekkers en later een glassie.
Samen met mie moe in de keuken staon, de afwas doen nao een gezellig kerstdiner.
’s Middags eem met mekaar de Bosweg rondlopen en  um vief uur een Irisch Coffee.
Een boom  klaoverjassen, of scrabbelen of puzzelen.
Het bint veural goeie herinnerings.
Het vieren van kerst hef ja niks te maken met bomen en keerzen, maor alles met het deurbrengen van tied met mekaar en genieten van mekaars gezelschap.
Gelukkig hebt wij dat altijd daon, nou hebt wij wat um op trugge te kieken nou ze d’r niet meer bint.

Het verhaal dat ik instuurde bij ‘Heimweesnei’  heb ik schreven in december 2017, het eerste jaor dat wij karstfeest vierden zunder mien moe, die in oktober van dat jaor overleden was.
Begun november kreeg ik bericht van het Huus van de Taol dat ze mien bijdrage op zullen nimmen in de Zinnig van december.
Haar ik de essentie van Heimweesnei toch goed begrepen.

Wo’j het hiele verhaol nog ies lezen?
Hierbij een link naor dat blog uut 2017: ‘Echte keerzen en een echte boom’
Daor stiet ok een foto bij van mien breurtie en mij under de karstboom in 1965.

Reageren

Pagina 3 van 14

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén