Woensdag namen we onze Canadese gasten mee naar de stad Groningen; zus Hennie ging ook gezellig mee. We begonnen met een bezoek aan IKEA. Niet dat ze die in Canada niet hebben; maar je kunt er even heerlijk ronddobberen en iedereen vindt er wel iets van zijn gading. En natuurlijk kun je daar lekker lunchen.
Daarna gingen we naar de binnenstad. We bezochten het hofje bij de Pepergasthuis-kerk en bewonderden allerlei oude gebouwen in de stad. De Canadezen keken zich de ogen uit. Zoveel oude gebouwen. En zoveel fietsers! We hadden ze van te voren gewaarschuwd: “Beware of the bicycles!” Ze komen van links, van rechts, voor, achter en zelfs als je op een zebrapad loopt: ze stoppen niet.
Toen we bij de universiteit kwamen kon je er bijna niet voorlangs lopen wegens de grote aantallen fietsen. Er werden foto’s gemaakt. “Unbelievable!”
We maakten een rondvaart door de grachten van Groningen en kregen in drie talen uitleg over de geschiedenis van Groningen. Vroeger, toen het een grote Hanzestad was, was er een open verbinding met de zee, toen was er in de stad nog sprake van eb en vloed.
Dat vind ik dan ‘unbelievable’…..
In de boot werden we gewezen op verschillende standbeelden, o.a. het peerd van ome Loeks.
‘I want a selfie with that one!” riep Judy, dus na de rondvaart zochten we ome Loeks op. We zongen zelfs het bijbehorende lied voor onze gasten.”What is the story of ome Loeks?” vroegen ze.
Wisten wij veel? Wij zijn Drenten……
Judy kreeg haar selfie en we maakten een paar groepsfoto’s. Ome Loeks werd even stevig vastgehouden!
We keken nog even binnen in de 19e eeuwse stationshal en liepen langs de enorme fietsenstalling. “I’ve never seen so many bikes in my life before.”
We sloten ons dagje uit af met een glaasje wijn en een pizza in Roden. Ome Loeks was al weer vergeten. Judy was in het restaurant helemaal ‘in love’ met een klein jongetje van 10 maanden.
‘Look at that smile. He’s adorable…..!